اعلامیه های تحریم انتخابات ایران از جانب احزاب و سازمان ها و نهاد های چپ و کمونیست



اطلاعیه
مشترک احزاب، سازمان ها و نهادهای چپ و کمونیست
نه به خیمه شب بازی انتخاباتی رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی!
کارگران وزحمتکشان برآنند تا متشکل شوند وجمهوری اسلامی سرمایه داری را براندازند وقدرت سیاسی را تسخیر کنند !
 زیرا که: رسالت این حکومت ، سرکوب کارگران وزحمتکشان وپرشورترین جوانان کمونیست وآزادیخواه بوده است . کاری که شاه با همه خونریزیها ازپس اش برنمی آمد. پنهان کردن دستها میسر نیست این حکومت درتاریخ با حمام خون تداعی می شود.
زیرا که : حیات این حکومت ازطریق استثماروچپاول هستی وثمره کارکارگران تامین می شود .حداقل حقوق کارگران سه برابر زیر خط فقر است و حتی حقوق ناچیزماهیانه آنها را پس ازکارطاقت فرسا، ماهها به تعویق می اندازند. کودکان گرسنه ویغما شده بی هیچ حمایتی درکوچه رها می شوند . آنها به تن فروشی وکارتن خوابی مبتلا یند ونیروی کار ارزانشان به جیب سرمایه داران سرازیرمی شود  .کافیست به امکانات بی حساب و زندگی غرق درنازونعمت وشادی این انگل های اجتماعی درحکومت نگاه شودتا معنای غارت مردم، دستگیرمان گردد. آنها چیزی جزشلاق وگلوله وجسد عزیزانمان برسفره های غارت شده نمی گذارند و نگذاشته اند.آنها خود منشا دردند . برای درمان کدام درد باید به همدستانشان رای داد؟  صدای قدمهای استوار بسوی کاخ هایشان شنیده می شود ودرمیانشان ولوله انداخته است. زیرا که هیچ بودگان درراهند وبرآنند تا قدرت را ازآنهابستانند وخود برسرنوشت خویش حاکم شوند.
زیرا که:  آنها با نیمی ازمردم، یعنی زنان ، چون بردگان رفتار می کنند وآنها را جزو مایملک مردان به حساب می اورند. حتی رنگ لباس وآرایش آنها رابزورشلاق تغییرمی دهند .تحقیرشان می کنند ونیمه انسان به حسابشان می آورند. درهای جامعه را برویشان می بندند ودرپستوی خانه حبس شان می کنند. این نیمه دیگر. این بردگان کارخانگی ،این محرومان ازحقوق اجتماعی ، تصمیم دارند آنها را ازقدرت بزیرآورند .انتخابشان قطعی وخشم شان چاره ناپذیر است .
آنهاکه دولت طبقه حاکم هستند آزادی را برنمی تابند وقلم هارا شکسته وجهنم آزادیخواهان و روزنامه نگاران،هنرمندان ونویسندگان را پدید آورده ا ند .دهها وصدها نفرازآنها را به جوخه های اعدام سپرده اند وهمچنان ادامه می دهند.زیرا که برای حفظ قدرت ومنفعت سرمایه ، چاره ای جز سرکوب آزادی ها ندارند . برای آزادی نخستین قدم سرنگونی این حکومت است .تنها راه کارگران وزحمتکشان تدارک این مهم است وبرای سرنگونیشان باید متشکل شد.
زیرا که :.تقاضای کاربیشترومزد کمترپشت تمام اظهاراتشان موج می زند. هرگونه رفاه اجتماعی را کاهش سود خود به حساب می اورند .مردم رفاه وکاروآزادی می خواهند وطبقه حاکم دشمن این خواسته هااست. می گویید نه ؟ به « جرائم» زندانیان سیاسی نگاه کنید .آنها به خاطر همین خواسته ها در زندانهای مخوف شکنجه می شوند. جرم شاهرخ زمانی ورضا شهابی و خالد حردانی و..... دیگران چیست ؟ جز این خواسته ها؟!.
زیرا که :. ترکیب فاجعه بارمذهب ودولت وسرمایه، یعنی فریب واستثماروسرکوب، حد اعلای جنایتکاری است . اینکه امروزحتی برخی ازاصلاح طلبان هم پی برده اند که این سیستم اصلاح ناپذیر است،نشانه تکاملشان نیست ومانع ازتدارک حکومتی دیگرومنجلابی دیگرازجنس سرمایه داری ازسوی آنان نمی شود. آنها می خواهند کاندیدای بعدی  سرمایه برای سرکوب وتخلیه خشم متراکم دراثرجنایات جاری باشند. درست همانگونه که با انقلاب ۵۷ وحکومت پادشاهی کردند. اینان ایران سال ۵۷ را ازکشوری مستعد مقابله با سرمایه جهانی وامپریالیسم با سرکوب انقلاب مردم  به زمین بکری برای مانورامپریالیستی تبدیل کردند.صف مجیزگویان امپریالیسم را بنگرید ! بی هیچ شرمی وعلنا همکار سرمایه جهانی شده اند .اینها محصول بذرهای خونینی است که سال ۵۷  کاشته شد . این همه رقیب پیدا شده است . بیهوده نیست که تحریم های گسترده و احتمال حمله نظامی وتغییر از بالا، نیروهای انقلابی را به صف آرایی درمقابل رژیم ازیکسو وآلترناتیوهای بورژوایی ودخالت امپریالیستی ازسوی دیگرموظف می کند . درچنین شرایطی هرچهارسال یکبارازکارگران وزحمتکشان می خواهند میان سرکوبگران خود یکی را انتخاب کنند. تنها به عدم شرکت در چنین  انتخاباتی نباید دلخوش بود ، با ید به تکرار شوم  بیش از سه دهه حکومت اسلامی نه گفت. کارگران و زحمتکشان ایران نان، کار و آزادی می خواهند نه سقوط اقتصادی، استبداد و سرکوب ، قمارهسته ای و تحریم های ویرانگر.باید انتخابات را به هر شکل ممکن و موثر به فرصتی برای گسترش اعتراضات توده ای درسراسر کشور، در مسیرمبارزه برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و بی اثر ساختن سناریوهای امپریالیستی و به دست گرفتن سرنوشت سیاسی توسط اکثریت مردم ایران، کارگران و زحمتکشان، مبدل ساخت.
برپراکندگی باید فایق آمد، خودرا متشکل نمود ودرصفوف مستقل برای نان وآزادی جنگید.  هرکس به اندازه کارونیاز واقعیش باید دریافت نماید . نجات بخشی، نه خدا نه شاه ونه قهرمانی درکار نیست . اینست انتخاب کارگران وزحمتکشان .
نه ! به مضحکه انتخابات 
 سرنگون باد رژیم سرمایه داری اسلامی ایران
زنده باد آزادی!    زنده باد سوسیالیسم!
احزاب ، سازمانها و نهادهای چپ و کمونیست
2013-06-10 
اسامی امضا کنندگان :
١-اتحاد چپ ایرانیان در خارج کشور
٢-اتحاد چپ سوسیالیستی ایرانیان
٣-اتحاد فدائیان کمونیست
٤-پیوند در خدمت کمونیست های ایران
٥- هسته اقلیت
٦-حزب رنجبران ایران
٧- نهاد همبستگی با جنبش کارگری ایران-غرب آلمان
٨- نشست زنان چپ و کمونیست
٩- سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر) - کمیته مرکزی
١٠-سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر) -هیئت اجرایی
١١-شورای حمایت از مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران-استکهلم
١٢- کمیته خارج کشور سازمان فدائیان(اقلیت)
١٣-شورای فعالین سوسیالیست و آزادیخواه-هامبورگ
١٤-کانون همبستگی با کارگران ایران-گوتنبرگ
١٥-کمیته بین المللی برای حمایت زندانیان سیاسی ایران-ناظر
١٦- کمیته یادمان کشتار زندانیان سیاسی دهه٦٠در ایران - مونترال ،کانادا
١٧-میز کتاب دانمارک



اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
به مناسبت انتخابات  ریاست جمهوری
تحریم انتخابات ضروری است ولی کافی نیست ؛ ایران تشنه اعتراضات توده ای است
انتخابات در جمهوری اسلامی از آغاز همیشه بی معنا بوده و تا زمانی که ولایت فقیه هست ، همچنان بی معنا خواهد بود. در این رژیم انتخابات بیان نظر و حق حاکمیت مردم نیست ، بلکه بیش از هر چیز برای بیعت با ولی فقیه و اعلام وفاداری به اوست ؛ وظیفه اصلی انتخابات قابل هضم کردن و قابل تحمل کردن استبدادی است که نفی حق حاکمیت مردم را بنیاد نظری خود و اصلی مقدس و غیر قابل بحث اعلام می کند. مراجعه به متن قانون اساسی رژیم ، جای تردیدی باقی نمی گذارد که همه نهادهای انتخابی رژیم زیر کنترل کامل ولی فقیه قرار دارند و بدون تأیید او قادر به انجام هیچ کاری نیستند. و تجربه ۳۴ سال گذشته نشان می دهد که ولی فقیه همیشه از اختیارات نیمه خدایی خود در قانون اساسی نیز بسیار فراتر می رود و عملاً خدایی می کند. اما انتخابات کنونی حتی در میان همه نه - انتخابات های تاکنونی رژیم از همه رسواتر است و در فضایی صورت می گیرد که دستگاه ولایت هر نوع صحبت در باره انتخابات آزاد را "اسم رمز دعوت به شورش" می نامد و حتی تظاهر به آزادی انتخابات را نیز نالازم و خطرناک می بیند.
این عزم علناً اعلام شدۀ دستگاه ولایت برای "مهندسی انتخابات" قبل از هر چیز برای نجات شخص خامنه ای است که با سیاست های ماجراجویانه ، اکثریت قاطع مردم ایران را به خاک سیاه نشانده ، کشور را به لبۀ پرتگاه کشانده و اکنون خود در وضعیتی افتاده که برای حفظ فرمانروایی اش جز عقب نشینی در مقابل قدرت های خارجی راهی ندارد. اما خامنه ای و متحدانش می دانند که هر عقب نشینی در سطح بین المللی می تواند مردم را جری تر سازد و به برانگیخته شدن شورش هایی در داخل کشور بیانجامد. بنابراین می کوشند اولاً همه منفذهای داخلی را که صدای مردم می تواند از انها بیرون بزند ، ببندند و ثانیاً عقب نشینی در خارج را طوری انجام بدهند که تعادل نظام ولایت فقیه به هم نریزد. آنها می توانند و در صورت لزوم می خواهند در مقابل به اصطلاح "استکبار جهانی" عقب نشینی کنند ، اما مردم ایران را خطرناک تر می دانند و نمی خواهند در برابر خواست های این مردم عقب نشینی کنند. و درست به همین دلیل است که تمام امکانات شان را برای خفه کردن صدای مردم بسیج کرده اند.
نقشۀ خامنه ای و متحدان او برای حفظ فرمانروایی شان هرچه باشد ، دشواری مرحله کنونی بحران ایران در این است که آنها کشور را چنان به لبۀ پرتگاه کشانده اند که عقب نشینی از آن دیگر در دست آنها نیست ، بلکه تا حدود زیادی در دست امریکا و متحدان آن است که تحریم های شان ، مخصوصاً در یک سال گذشته ، برای اقتصاد ایران به راستی "فلج کننده" بوده است و معلوم نیست آنها که اکنون طناب تحریم های شان را بر گردن اقتصاد ایران سفت کرده اند ، به آسانی حاضر به معامله با خامنه ای  و دار و دسته او باشند. در هرحال ، هزینه فرمانروایی خامنه ای و برنامه های او از این پس برای مردم ایران بسیار کمر شکن تر از پیش خواهد بود و پیروزی او و دار و دسته اش در "مهندسی" بی سر و صدای انتخابات کنونی ، احتمالاً برای ما سرنوشتی را رقم خواهد زد که خواهران و برادران عراقی مان در آن دوازده سال تحریم های جهنمی گرفتارش شدند.
در شرایطی چنین حساس ، فریاد اعتراض مردم ایران، یعنی صاحبان واقعی کشور، به راستی کارساز خواهد بود و به احتمال زیاد، بسیاری از محاسبات و طرح های رژیم ولایت فقیه و قدرت های امپریالیستی را به هم خواهد ریخت. در شرایط مشخص کنونی ، تحریم انتخابات مسلماً ضروری است ، ولی به تنهایی کافی نیست ؛ ایران تشنۀ اعتراضات توده ای است ؛ ما به فریاد اعتراض مردم علیه سیاست های فلاکت گستر ولایت فقیه ، مخصوصاً در زمینۀ هسته ای و بین المللی نیاز داریم. اکنون که تحریم خیمه شب بازی انتخاباتی رژیم جمهوری اسلامی به یک درخواست توده ای گسترده مبدل شده  با استفاده از فضای انتخابات که حساسیت توده ای مردم نسبت به مسائل سیاسی بیشتر می شود ، گردهمایی ها و تبلیغات  خودِ باندهای رژیم و تیز تر شدن اختلافات آنها ، مراودات سیاسی مردم را آسان تر می سازد ، می توان اعتراضات مؤثری علیه سیاست های ماجراجویانه و ویرانگر رژیم سازمان داد. در شرایطی که تورم لجام گسیخته ، گسترش بی امان بیکاری و تحریم های فلج کننده ، اکثریت عظیم مردم را به خاک سیاه می نشانند ، اعتراض به سیاست هایی که این مصیبت ها را به وجود آورده اند ، می تواند به بیداری و سازمان یابی سیاسی وسیع ترین بخش های مردم کمک کند. تصادفاً طرح علنی این مسائل ، مخصوصاً در دوره انتخابات که رژیم خود ناگزیر است فضای عمومی را سیاسی تر کند و بحث هایی را تحمل کند که در دوره های عادی تحمل نمی کند ، از جهاتی آسان تر است و می تواند نیروی جنبشی لازم برای شکل گیری اعتراضات توده ای علیه "مهندسی انتخابات" و حتی "اصل ولایت فقیه" را نیز فراهم بیاورد.
البته به تجربه می دانیم که در جمهوری اسلامی روزهای انتخابات عملاً روزهای حکومت نظامی هم هست و نیروهای سرکوب رژیم در حالت بسیج کامل به سر می برند و می کوشند هر اعتراضی را در نطفه خفه کنند. اما فراموش نباید کرد که فلاکت توده ای زحمتکشان اکنون فضایی به وجود آورده که آشکارا انفجارآمیزتر از روزهای خرداد ۸۸ است و هر جرقه ای می تواند آتش شورش بزرگی را مشتعل سازد. اگر آن روزها فریاد اعتراض دلیرانه جوانان ما علیه استبداد مطلقه فقیه ، همچون "گلبانگ سربلندی" مردم ایران در چهار گوشه جهان طنین انداخت ، این بار نیز می توان با تبدیل محلات زحمتکش نشین به دژهای مقاومت در برابر این استبداد جهنمی ، ضربات کارآمدتری بر طرح ها و محاسبات آنها وارد کرد.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم!
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
سیزدهم  خرداد ماه 1392ـ 3 ژوئن 2013


  


اعلامیه نهاد های همبستگی با جنبش کارگری ایران – خارج ازکشور
در رابطه با تحریم انتخابات ریاست جمهوری


" ما از کارگران ، زنان ، مردان ، جوانان و دانشجویان و از تمامی مردم شریف ایران می پرسیم :

آیا عاقلانه است با آگاهی و توجه به چنین مواردی که حاصل 35 سال انتخابات گزینشی و مهندسی شده است باز هم در خیمه شب بازی انتخابات شرکت کنیم ؟

ما از تمامی کارگران و مردم آزاده می خواهیم در انتخاباتی که به حرکت ها و کارهای ضد انسانی و تصویب قوانین ضد کارگری و عملکردهای تشدید کننده بیکاری و گرانی و تورم و اختلاس و چپاول ثروت عمومی و قتل و کشتار جوانان مشروعیت قانونی می دهد، شرکت نکنند. و در هر فرصت مناسب که به دست آوردند دست به اعتراض بزنند .با توجه به وضعیت درونی جمهوری اسلامی سرمایه داری با کمی همت می توانیم آن را به زانو درآورده و به شکست بکشانیم .
اولین قدم برای وادار کردن جمهوری اسلامی به عقب نشینی در مقابل خواسته های مردم و کارگران شرکت نکردن در انتخابات است.
مادر انتخابات شرکت نخواهیم کرد، شما نیز شرکت نکنید.
شاهرخ زمانی و خالد حردانی
زندان گوهردشت

۲/۳/۱۳۹۲

آنچه دربالا آمده بخشی از نامه دو فعال کارگری خطاب به مردم درباره لزوم تحریم نمایش "انتخابات" رژیم جمهوری اسلامی است .
 آیا می توان در شرایط جهنمی ایران که حاصل چند دهه سیاستهای  ضد کارگری و نئو لیبرالی بکار بسته  شده از طرف تمام دولتهای جمهوری اسلامی از رفسنجانی تا خاتمی و احمدی نژاد می باشد و درشرایطی که تحریم های امپریالیستی بحران اقتصادی ایران را بازهم شدید ترکرده وفشارطاقت فرسایی را به کارگران وحقوق بگیران ایرانی وارد می کنند . در حالی که کاندیداهای از صافی شورای نگهبان رد شده، فاقد هرنوع برنامه ای برای رفع مشکلات پیش رو هستند و حتی برای خالی نبودن عریضه نیزکوچکترین اشاره ای به مشکلات کارگران و زحمتکشان و فقردائما روبه افزایش میلیونها کارگرو زحمتکش ایرانی ندارند، شرکت درچنین نمایشی تنها و تنها درخدمت منافع ولایت مطلقه فقیه و خاک پاشیدن به چشم کارگران است.
 ما نیزهمصدا با فعالان کارگری مبارز با صدای بلند این بالماسکه انتصاباتی رامحکوم وآنرا تحریم می کنیم .

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری ایران - خارج کشور
پنجشنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۲ برابر با ۰۶ ژوئن ۲۰۱۳

هیچ نظری موجود نیست: