با تظاهرات ایستاده در روز ۱۳ ژوئن ٢٠١٣ در برابر دفتر سازمان جهانی‌ میدان ملل- ژنو در دفاع از حقوق کارگران و آزادی‌های سندیکایی در ایران ، همصدا شویم

فراخوان سندیکاهای فرانسوی

به تظاهرات در حمایت از فعالین کارگری ‌زندانی در ایران

تظاهرات ایستاده در روز ۱۳ ژوئن ٢٠١٣ در برابر دفتر سازمان جهانی‌

میدان ملل- ژنو در دفاع از حقوق کارگران و آزادی‌های سندیکایی در ایران

در ایران کارگران از ابتدایی ترین حقوق محرومند:
- حق اعتصاب؛
- حق تظاهرات؛
- حق ایجاد تشکلات سندیکایی
هزاران کارگر به اتهام عدم رعایت موارد ممنوعه توسط رژیم دستیگیر شده، بسیاری به زندان افکنده شده و در مواردی به مرگ محکوم شده اند.
ما سندیکاهای فرانسوی : ث.ژ.ت (CGT)، ث.اف.د.ت (CFDT)، اف.اس.او (FSU)، اونسا (UNSA) و سولیدر (Solidaires) کلیه تشکلات کارگری
شرکت کننده در اجلاس سال ٢٠١٣ سازمان بین المللی کار در ژنو را فرا می خوانیم که برای:
- آزادی کارگران زندانی
- ایجاد سندیکاهای مستقل
- حضور نمایندگان واقعی ونه سندیکالیست های قلابی و عوامل و همدست های رژیم

به تظاهرات ایستاده در میدان ملل بپیوندند

میدان ملل

از ساعت ١٢ الی ١۴      ١٣ ژوئن ٢٠١٣ - ژنو

برای نمایندگان سندیکاهای شرکت کننده در اجلاس، این گردهمآیی فرصتی است که همبستگی خود رابا کارگران و سندیکالیست در ایران اعلام دارند

ترجمه و تکثیر از:
"همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران - فرانسه"
"اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران - پاریس"

*******

۳ژوئن۲۰۱۳

همبستگی با جنبش کارگری

 روز اعتراض به حضور مزدوران رژیم جمهوری اسلامی

در اجلاس سازمان جهانی کار

اعتراض علیه

نمایندگان سه جانبه گرا

و دروغین کارگری

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور

علیه رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی،

از حقوق کارگران در سازمان جهانی کار دفاع نمائیم!

طبقه کارگر ایران چون همیشه با تهاجمات گسترده سیستم سرمایه داری روبرو است و در فقدان حقوق مسلم و ابتدایی خود در مبارزه ای مستمر با کارفرمایان و رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی قرار دارد. هر روزه در گوشه و کنار ایران اعتراضات کارگری در جریان است، اعتراضاتی علیه حقوق معوقه، پیمانکاری، برگه های سفید امضا، اخراج های دسته جمعی، فقر و تنگدستی ناشی از افزایش تورم و پائین ماندن سطح دستمزدها، فقدان بیمه های اجتماعی، بیمه بیکاری و ...، معضلات اولیه ی کارگران را تشکیل میدهد و آنها را از حقوق ابتدایی خویش محروم میسازد. تعیین حقوق حداقلی که به میزان زیادی زیر خط فقر قرار دارد آخرین "هدیه" دولت سرمایه درایران است.

کارگران، فعالین کارگری و دیگر فعالین اجتماعی بیشماری در زندانهای این رژیم قرون وسطائی اسیرند و در بدترین شرایط جسمی و روحی به سر میبرند.

کارگران در شرایطی اعتراضات فوق را علیه نظام ستمگر سرمایه داری به پیش میرانند که فاقد تشکلات مستقل کارگری اند. ولی طبقه کارگر ایران در مبارزه و در مصاف با ظلم و استثمار طبقاتی، تنها نیست بلکه از پشتیبانی هم طبقه ای هایش در سطح جهانی برخوردار است. طبقه کارگر ایران بمثابه بخشی از طبقه کارگر جهانی به همبستگی بین المللی نیاز وافر دارد.

در دفاع از جنبش کارگری و با خواست اخراج مزدوران جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار، آکسیون اعتراضی در ژنو ،به دعوت کلکتیو سندیکاهای فرانسوی وحمایت سندیکاهای سوئیسی ،در روز 13 ژوئن ساعت 12– 14 مقابل دفتر سازمان ملل

Place des Nations

1202 Genève, Suisse

برگزار خواهد شد.

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران ـ خارج کشور از همه ی کارگران و فعالین کارگری، نیروهای سیاسی و ایرانیان مترقی میخواهد که در چنین روزی در ژنو حضور به هم رسانیم و علیه نمایندگان سه جانبه گرا و دروغین کارگری جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار اعتراض کنیم، از حقوق طبقه کارگر دفاع نموده و با افشای رژِیم سرمایه داری اسلامی، صدای حق طلبانه کارگران  را به گوش جهانیان برسانیم و خواهان محکومیت رژیم اسلامی سرمایه شده و آزادی بی قید وشرط کارگران زندانی و سایر زندانیان سیاسی را خواستار شویم.

زنده باد همبستگی بین المللی کارگران!

بخشی از نمایندگان واقعی کارگران در زندانهای رژیم ضد کارگر اسلامی ایران هستند!

کارگران زندانی و تمامی زندانیان سیاسی را آزاد کنید!

نمایندگان مزدورایران از اجلاس جهانی کار اخراج باید گردند!

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور

nhkommittehamahangi@gmail.com

http://nahadha.blogspot.com/

boltanxaberi@gmail.com

http://www.youtube.com/user/NahadhayHambastegy

*************************

درتظاهرات ایستاده 13ژوئن ژنوشرکت کنیم

انسان های آزادیخواه،متعهد ومترقی!

- برای اعتراض به حضورتشکل های فرمایشی و وابسته به حکومت اسلامی ایران باعنوان تشکل های مستقل کارگری دراجلاس سالیانه سازمان جهانی کار

- برای اعتراض به اعزام نیروهای امنیتی ودست نشاندگان رژیم سرمایه داری ایران تحت پوشش دروغین نمایندگان کارگری به ژنو

- برای اعتراض به اذیت وآزار فعالین کارگری وخانواده هایشان ازجانب حاکمیت ضدکارگری ایران منجمله بازداشت ،زندانی کردن واخراج ازکارفعالین کارگری

- برای انعکاس جهانی صدای اعتراض تشکل های مستقل کارگری وفعالین کارگری درایران

- برای حمایت ازحق برپایی آزادانه تشکل های مستقل کارگری درایران

- برای حمایت از مبارزات کارگران ایران برای احقاق حقوق حقه شان

 متحدانه وهمراه باهم ازفراخوان سندیکاهای فرانسوی ث.ژ.ت (CGT)، ث.اف.د.ت (CFDT)، اف.اس.او(FSU)، اونسا (UNSA) و سولیدر (Solidaires)حمایت ودرتظاهرات ایستاده 13ژوئن ژنوشرکت کنیم.

زمان:13ژوئن ساعت 12

مکان:میدان ملل ژنو

انجمن دفاع اززندانیان سیاسی وعقیدتی ایران-پاریس

انجمن کردهای مقیم فرانسه

همبستگی سوسیالیست با کارگران ایران- فرانسه

اتحادبین المللی درحمایت از کارگران درایران – پاریس

3ژوئن2013

************

اعتراض سنديكای ﻛﺎرﮔﺮان ﺷﺮﻛﺖ واﺣﺪ اﺗﻮﺑﻮﺳﺮاﻧﻲ ﺗﮭﺮان و ﺣﻮﻣﮫ به حضور نمايندگان اعزامي از سوي وزرات كار به عنوان نمايندگان كارگران ايران درصدودومین اجلاس سالیانه سازمان جهانی کار

از: ﺳﻨﺪﯾﻜﺎي ﻛﺎرﮔﺮان ﺷﺮﻛﺖ واﺣﺪ اﺗﻮﺑﻮﺳﺮاﻧﻲ ﺗﮭﺮان و ﺣﻮﻣﮫ

ﺑه  :ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﺟﮭﺎﻧﻲﻛﺎرﮔﺮان ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ITF

ﻣﻮﺿﻮع:ﺷﻜﺎﯾﺖ ﺳﻨﺪﯾﻜﺎي ﻛﺎرﮔﺮان ﺷﺮﻛﺖ واﺣﺪ از ﻋﺪ م اﺟﺮاي ﻣﻘﺮرات ﺣﻘﻮق ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ ﻛﺎر ﺑه وﯾﮋه ﻣﻘﺎوﻟه ﻧﺎﻣه 87و 98ﺗﻮﺳﻂ وزارت ﺗﻌﺎون ﻛﺎر و رﻓﺎهﺳﻨﺪﯾﻜﺎي ﻛﺎرﮔﺮان ﺷﺮﻛﺖ واﺣﺪ ﺑه ﻋﻨﻮان ﻋﻀﻮITFاز آن ﻧﮭﺎد ﻛﺎرﮔﺮي ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻲ در ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﻛﮫ ﻣﻮﺿﻮع ﺷﻜﺎﯾﺖ اﯾﻦ ﺳﻨﺪﯾﻜﺎ را از ﻋﺪم رﻋﺎﯾﺖ ﺣﻘﻮق ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ ﻛﺎر ﺑﻮﯾﮋه ﻣﻘﺎوﻟﮫ ﻧﺎﻣﮫ ھﺎي 87و 98در ﺟﻤﮭﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﯾﺮان در ﻧﺸﺴﺖ ﺳﺎﻻﻧه  ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻲ ﻛﺎر ﻣﻄﺮح و ﭘﻲ ﮔﯿﺮي ﻧﻤﻮده ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﮫ ﺑﮫﺳﺎﺑﻘﮫ ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎﻟه ﻋﻀﻮﯾﺖ ﻛﺸﻮر ﻣﺎ در آن ﻧﮭﺎد ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻲ و اﻟﺰام ﻣﺴﺌﻮﻻن ﻛﺸﻮرھﺎ ﺑﮫ اﺟﺮاي اﯾﻦ ﺣﻘﻮق و ﺑﺎ ﺗﻮﺟه  ﺑﮫ ﻋﺪم رﻋﺎﯾﺖ اﯾﻦ ﻣﻘﺮرات ﺑﮫ وﯾﮋه ﺣﻖ آزادي ﺗﺸﻜﯿﻞ ﺳﻨﺪ ﯾﻜﺎ ھﺎي ﻣﺴﺘﻘﻞﻛﺎرﮔﺮي از ﺳﻮي دوﻟﺖ ﺟﻤﮭﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﯾﺮان ، اﻓﺮادي ﻛه  ﺑه ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﻛﺎرﮔﺮان اﯾﺮان ﺑﮫ آن ﻣﺠﻤﻊ اﻋﺰام ﺷﺪه اﻧﺪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن واﻗﻌﻲ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﮭﺎ ﻛﺎرﮔﺮ اﯾﺮان ﻣﺤﺴﻮب ﻧﺸﺪه و ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪاز آن ﻣﺠﻤﻊ اﻋﺘﺒﺎر ﻧﺎﻣه درﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﺑﻄﻮر ﻣﺜﺎل اﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن در ﺟﺮﯾﺎن ﺳﺮ ﻛﻮﺑﻲ ھﺎ و اﺧﺮاج ھﺎي اﻋﻀﺎي ﺳﻨﺪﯾﻜﺎي ﺷﺮﻛﺖ واﺣﺪ در ﺳﺎﻟﯿﺎن ﮔﺬﺷﺘه  و از ﺟﻤﻠه : اﺧﺮاج آﻗﺎﯾﺎن اﺑﺮاھﯿﻢﻣﺪدي ، ﺣﺴﻦ ﺳﻌﯿﺪي ، ﺣﺴﯿﻦ ﻛﺮﯾﻤﻲ ﺳﺒﺰوار ، ﻧﺎﺻﺮ ﻣﺤﺮم زاده ، وﺣﯿﺪ ﻓﺮﯾﺪوﻧﻲ ، ﻋﻠﻲ ﻧﻮرﯾﺎﻧﻲ ،ﺧﺎﻧﻢ ﻓﺮﺣﻨﺎز ﺷﯿﺮي و زﻧﺪاﻧﻲ ﺷﺪن آﻗﺎي رﺿﺎ ﺷﮭﺎﺑﻲ و ﻧﻘﺾ ﺣﻘﻮق آﻗﺎﯾﺎن اﻛﺒﺮ ﭘﯿﺮ ھﺎدي و ﺣﺴﻦ ﻛﺮﯾﻤﻲ ھﯿﭽﮕﻮﻧه ھﻤﻜﺎري و ﺣﻤﺎﯾﺘﻲ از اﯾﻦ ﻛﺎرﮔﺮان اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده اﻧﺪ و ﺑﻠﻜﮫ ﺑﺎ ﻣﺮاﺟﻊ دوﻟﺘﻲ و اﻣﻨﯿﺘﻲ ﻋﻠﯿﮫ ﺳﻨﺪﯾﻜﺎي ﺷﺮﻛﺖ واﺣﺪ و اﻋﻀﺎﯾﺶ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻧﻤﻮده اﻧﺪ.

ﺳﻨﺪﯾﻜﺎي ﻛﺎرﮔﺮان ﺷﺮﻛﺖ واﺣﺪ اﺗﻮﺑﻮﺳﺮاﻧﻲ ﺗﮭﺮان و ﺣﻮﻣه

اردﯾﺒﮭﺸﺖ1392

********************

نامه مشترک سه تشکل کارگری به سازمان جهانی کار

ریاست محترم سازمان ILO

با توجه به شرایط بسیار سخت اقتصادی که گریبانگیر کشورمان گشته است،کارگران ایرانی درشرایط مطلوبی کار وزندگی نمی کنند.متاسفانه با نقض قوانین داخلی کشورمان،مقاوله نامه های بنیادین آن سازمان محترم هم زیرپاگذاشته شده است که نظرشمارابه بخشی از آن جلب می کنیم

1- دستمزدها درسال جاری مطابق با تورم 35 درصدی اعلام شده توسط بانک مرکزی ایران هم مطابقت نداشته و10 درصدکمتر یعنی 25درصد افزایش یافت بطوری که اعتراض احمدی عضوشورای عالی کار را نیز درپی داشت او می گوید«در12سال گذشته همیشه افزایش حداقل مزد کمترازنرخ رسمی تورم اعلام شده توسط بانک مرکزی بوده است»(ایلنا1/2/1392) که این نقض آشکار ماده 41 قانون کار وبند12 از اصل 3 قانون اساسی کشورمان واصل 95 ازمقاوله نامه های بنیادین آن سازمان است.

همچنین در خصوص عدم پرداخت به موقع حقوق کارگران ،اعتراض 100 کارگر نساجی مازندران درمقابل مجلس 24/8/1391که به نمایندگی از طرف 800 کارگر این کارخانه که 27 ماه است حقوق شان پرداخت نشده است واعتراض 1300 کارگر لوله سازی صفا در استان ساوه 12/10/1391به مدت 6ماه اشاره نمود.محجوب یکی ازنمایندگان مجلس در 5/2/1392اعلام کرد 200 هزار کارگر از تاخیر وعدم پرداخت حقوق رنج می برند.

2- دربحث اشتغال زایی نه تنهابا سیاست آزاد کردن اقتصاد،تولیدصنعتی کشورمان دچارنقصان شد،بلکه کارگاههای کوچک قطعه سازی وابسته به صنایع خودرو سازی نیزبه تعطیلی کشیده شد.عضو هیات مدیره کانون عالی کارفرمایان کشور سیدحمزه دروادی می گوید:«آمارهای دولت درباره اشتغال وبیکاری قابل اطمینان نیست» (ایلنا12/8/1391) ودکترمردوخی اقتصاددان می گوید:« اهداف اشتغال زایی محقق نشد واشتغال ناچیز زنان درجمعیت شاغل کشور از15درصدتجاوزنکرد.» (ایلنا 5/10/1391)  وهمچنین خبرگزاری کار ایران گزارش کرد که درسال گذشته 200 هزارکارگر بیکار و3000واحدتولیدی تعطیل شده اند.درآخرین بیکارسازی ها هم می توان به اخراج 1000کارگر جبل بر استان هرمزگان و550کارگر لامپ سازی الوند قزوین اشاره کرد(به نقل از ایلنا) که این مواد نقض آشکار بند 2 از اصل 43 قانون اساسی کشورمان واصل 122 مقاوله نامه های بنیادین آن سازمان است.

3- تبعیض جنسی ،مذهبی،محیط کار را می توان درکلیه کارخانه های موادغذایی وپروتینی مشاهده نمود که ازاستخدام اقلیت های دینی خودداری کرده واین افراد هیچگاه درخط تولیدقرار نمی گیرند.همچنین دربسیاری از رشته های تحصیلی وشغلی زنان با دستورهای پیاپی ازامکان راهیابی به شغل مورد علاقه خود منع می شوندازجمله مهندسی معدن.به گفته اقتصاددان دکترمردوخی :«اشتغال ناچیز زنان در جمعیت شاغل کشور از15 درصد تجاوزنکرده است.» این موراد ناقض اصول19 و20 قانون اساسی کشور واصل111مقاوله نامه های بنیادین است.

4- دربحث دستمزد مساوی برای کارمساوی بامردان،افشین حبیب زاده عضو هیات مدیره خبرگزاری کارایران می گوید:« درکارگاههای کوچک زیر 10نفر دستمزد پایینی به کارگران زن پرداخت می شود که بعضا به نصف حداقل مزد مصوب شورای عالی کارهم نمی رسد.»(ایلنا9/2/1392) زنان نه تنها حقوق کمتری نسبت به مردان دریافت می کنند بلکه دربسیاری ازمواقع مورد تعرض جنسی نیز قرار می گیرند که به دلیل روابط اجتماعی تحمیل شده به زنان آنان از ترس آبرو ازشکایت صرف نظر کرده وهیچ آمار رسمی دراین مورد موجود.نیست.زنان اولین دسته ای هستند که ازکاراخراج می شوند.رییس اتحادیه زنان کارگر آذربایجان شرقی می گوید:«زنان اولین قربانیان تعدیل دربازارکارهستند»(ایلنا 10/2/1392)

5- افزایش حوادث شغلی یکی دیگر از مواردی است که زندگی وجان کارگران ایرانی را به مخاطره انداخته است.به گزارش اداره کل روایط عمومی واموربین الملل سازمان پزشکی قانونی ایران آمارتلفات حوادث ناشی ازکار در سال 1391 1795 نفر بوده که از این تعداد25 نفر زنان را شامل می شده است و نسبت به سال1390، 19درصدافزایش داشته است.(به نقل از ایلنا)

6- درحال حاضر فعالان سندیکایی برای فعالیت های صنفی خود در زندان بسرمی برند.آقایان رضا شهابی مسوول مالی سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران،محمدجراحی وشاهرخ زمانی ازهیات بازگشایی سندیکای کارگران نقاش وتزئینات تهران،پدرام نصرالهی،خالدحسینی،غالب حسینی،بهزادفرج الهی،رضاقادری،علی آزادی،حامد محمودنژاد،رسول بداغی،عبدالرضاقنبری هم اکنون در زندان هسند.آقایان ناصرمحرم زاده با 14سال سابقه کار ،حسن سعیدی با 13سال سابقه کار، وحید فریدونی با 9سال سابقه کارازاعضای سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران  درسال گذشته وبهنام خدادادی ونجیم مجیدزاده از انجمن کارگری برق وساختمان اصفهان شاغل درپارس جنوبی درفروردین امسال به علت فعالیت های صنفی ازکاراخراج شده اند. که این نقض مقاوله نامه های 87و98 آن سازمان محترم است

درحال حاضر جمعی به نمایندگی ازکارگران ایرانی در هیات اعزامی به آن نهاد محترم قرار دارند که به هیچ وجه مورد تایید سندیکاهای کارگری ایران نیستند .نهادهایی که این افراد را به عنوان نمایندگان خود به آن اجلاس فرستاده اند نهادهایی هستند که اساسنامه وبرنامه اشان توسط وزارت کار ایران برایشان نوشته شده است وحتا نمایندگان به اصطلاح کارگری می باید از فیلتر وزارت کار بگذرند تا سمت نمایندگی را کسب کنند.افرادی که در شورای عالی کار برخلاف نظر 30میلیون کارگر ایرانی با تصویب حداقل حقوقی 4برابر زیر خط فقر، سند مرگ خانواده های کارگری را امضا می کنند ونهاد های اعزامی آنان حکم اخراج برادران کارگر خود را تایید می کنند هیچگاه تعلقی به زحمتکشان ایران ندارند. ما ازشما مصرانه می خواهیم که موارد نقض حقوق انسانی کارگران ایرانی را پیگیری واز پذیرفتن نمایندگان به اصطلاح کارگری خوداری کنید.

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک

هیات بازگشایی سندیکای کارگران نقاش

****************************

پیام کانون مدافعان حقوق کارگربه اجلاس سالانه سازمان جهانی کاردرژوئن2013

http://kanoonmodafean1.blogspot.com/2013/06/2013.html#more

با درودهاي فراوان به هيات‌هاي نمايندگي كارگران شركت‌كننده در اين اجلاس

 و با تشكر از دوستان در كنفدراسين بين‌المللي كارگران (ituc) كه از كانون مدافعان حقوق کارگر، به عنوان نهاد كارگری مستقل از ايران براي حضور در اين اجلاس، دعوت به عمل آورده‌اند.

 متاسفانه امسال نيز همانند سال‌های  قبل کارگران ایران نتوانستند نمایندگان واقعی خود را برای شرکت در این اجلاس انتخاب کنند، در نتیجه کارگران ایران هیچ نماینده‌ای در این اجلاس ندارند. ما نیز نتوانستيم نمايندگان خود را به اين اجلاس بفرستیم، زيرا  یکی از نمایندگان ما برای حضور در اجلاس آی ال او، (فریبرز رییس دانا) ممنوع الخروج و پاسپورت وی توقیف شده است. نماینده‌ی دیگر (هاله صفرزاده) نيز با انواع تهدیدها و نگرانی برای رفتن و بازگشتن به ایران رو به روست.

ما در سال گذشته، گزارش خود را از وضعيت كار در ايران ارائه داديم كه به عنوان سند در اجلاس سال گذشته مطرح شد. اكنون با تاكيد بر همان گزارش، مطالب ذيل را جهت آگاهي از وضعيت كارگران در طي سال گذشته بيان مي‌كنيم:

1-     سال گذشته اقتصاد ایران تورمِ با نرخ 45 درصدی را در حوزه‌ی کالاها و خدمات مصرفی شهری تجربه کرده و متوسط نرخ تورم برای کالاها و خدمات اصلی مورد نیاز کارگران ایران، مانند مسکن (در نقاط فقیرنشین) و مواد غذایی عادی مانند حبوبات، لبنیات و گوشت قرمز و سفید، بالاتر از 45 در صد بوده است و هزینه‌ی درمان و دارو با افزایش غير قال تصوري روبه رو شد، به گونه اي كه سهم کارگران برای پرداخت این هزینه‌ها در حدود 70 درصد شد و تنها 30 درصد این هزینه ها را سازمان تامین اجتماعی می پردازد كه در اين بخش نيز كارگران ايران با تورم بالاتر از متوسط 45 درصد  مواجه بوده اند.

سال گذشته در پی ضربه‌ای که از ژانویه 2013 به خاطر تحریم گسترده‌تر نفتی ایجاد شد، نرخ‌های ارز بیش از سه برابر شدند. نرخ دلار 1100 تومانی به 3500 تومان بالغ شد. این امر صادرکنندگان را واداشت که کالاهای سنتی را به خارج صادر و از دسترس مردم خارج کنند. دولت به این سیاست یاری رساند. اما کالاهای وارداتی چون دارو، قطعات صنعتی و برخی مواد غذایی گران شدند و بار این گرانی به دوش کارگران افتاد. سیاست های واردات با انگیزه های سیاسی و یارگیری دیپلماتیک موجب تعطیلی واحدها و گسترش بیکاری شده است. از این سیاست ها هم سیاستمداران و هم بازرگانان ایران سود می‌برند.

فرار سرمایه، فساد و زد و بند در ایران ادامه دارد و این امر موجب رکود و بیکاری (همراه با تشدید تورم شده است. سال گذشته فقط معادل 1000 میلیارد تومان اختلاس در دادگاه‌هایی مورد بررسی قرار گرفت که رسانه‌های دولتی آن را به نمایش گذاشتند. رقم واقعی به چند برابر این مبلغ می‌رسد.

2-     بالا رفتن نرخ ارزهای خارجی به طور موج‌وار همه‌ی عرصه‌های اقتصاد را در نوردید و موجب گرانی عمومی شد. دستمزدهای واقعی متوسط کارگران به حدود 45 درصد دستمزدهای سال پیش افت کرد و برخی مواقع حتا به 30 درصد نیز رسید. به گونه ای که حقوق  کارگران در سال گذشته معادل 300 دلار در ماه و امسال نیز علیرغم ده الی 15 درصد افزایش ظاهری به حدود 120 دلار درماه رسیده است.

3-      درعين حال براي تعیین حداقل دستمزد هنوز نمایندگان واقعی کارگران همانند گذشته در كميته‌هاي تعيين دستمزد حضور ندارند و حتا سه جانبه‌گرایی موجود در قوانین نیز عملا بی‌ معناست. این اتحاد ِدولت و کارفرمایان است که بر دستمزدها فرمان می‌راند.

4-     بیکاری از مرز 5.7 میلیون نفر گذشته است و بیشتر این بیکاران، کارگران جوان هستند. نرخ بیکاری عمومی در حدود 19 درصد و نرخ بیکاری جوانان 27 درصد و نرخ بیکاری کارگران زن بيش از 24 درصد برآورد می شود.

5-      کماکان به اعتراض‌های کارگران بیکار و کارگرانی که از 6 تا 14 ماه حقوقی نگرفته‌اند، بی‌اعتنایی شده است. حق تشکل ، تظاهرات و اعتصاب همه و همه نادیده گرفته شده و کارگرانی که به این کارها اقدام مي كنند، بلافاصله از کار اخراج شده و بسیاری از آنان در رده‌ی خرابکاران، جاسوسان و توطئه‌گران و براندازان نظام قرار می‌گیرند.

6-     امنیتی بودن و نظامی بودن فضای کار برای مقابله با هر نوع تشکل روز به روز تشدید می شود به خصوص در صنایع بزرگ.

7-     فعالان كارگري همچنان در زندان هستند. ازجمله شاهرخ زماني، محمد جراحي و رضا شهابي  دوران زندان خود را مي‌گذرانند و بهنام ابراهيم زاده نيز كه به خاطر بيماري فرزندش در مرخصي به سر مي‌برد، بارها به زندان احضار شده است. علاوه بر آن تعداد زيادي از فعالان كارگري همچنان در زير احكام سنگين قرار دارند كه پرونده آنها در جريان بازرسي است. بسیاری از روزنامه نگاران، معلمان و سایر فعالان اجتماعی و صنفی نیز یا مشغول گذراندن سال‌های حبس خود هستند یا در انتظار نهایی شدن حکم دادگاه برای گذران محکومیت خود به سر می‌برند. مانند رسول بوداغی(معلم)، مهدی شاندیز(معلم)، کیوان صمیمی(روزنامه‌نگار)، مسعود باستانی (روزنامه‌نگار)، مهسا امرآبادی (روزنامه‌نگار) و... 

8-      تبعیض جنسیتی و قومیتی هم چنان در محل‌های کار ادامه دارد. این تبعیض‌ها بسیار گسترده و متنوع هستند. بر طبق گزارش‌های موثق ِ منابع مستقل ، حقوق زنان در بسیاری موارد بويژه در کارگاه های کوچک تا یک سوم حقوق مردان، برای کار برابر است. همچنين برخی از کارگران مهاجر به خصوص کارگران افغان از دستمزدهای بسیار اندک برخوردارند. از طرف ديگر در پروژه ‌های نفتی، کارگران خارجی، دستمزدهایی به مراتب بالاتر از کارگران بومی دارند و این وجه دیگری از تبعیض است که در آن به دلائل سیاسی ، حقوق یک متخصص کشورهای طرف قراردادهای نفتی تا چند برابر حقوق کارگر متخصص داخلی با تخصص یکسان است.

9-     حقوق معوقه هم چنان یکی از مسایل مبرم جامعه ی کارگری ایران است که باید هر چه زودتر به آن پرداخته شود. در پروژه های بزرگ پرداخت حقوق هر چند ماه یک بار به  امری متداول تبدیل شده است. در این پروژه‌ها اقدام دسته‌جمعی برای دریافت حقوق (اعتصاب و اعتراض) ، معمولا تنها منجر به دریافت بخشی از دستمزد و اخراج سردمداران اعتراضات می شود. کارگران بسیاری تنها به خاطر درخواست دریافت حقوق عقب افتاده شان، از کار بیکار شده و در لیست سیاه استخدام مجدد قرار گرفته‌اند و به این دلیل عملا امکان یافتن مجدد کار برای آنان بسیار کم می‌شود و از اين رهگذر خانواده های آنان دچار مشکلات بیشماری می‌شوند. معمولا کارفرمایان همیشه بخشی از حقوق و دستمزد کارگران را نگه می‌دارند. در کارگاه‌های کوچک و بنگاه‌ها  و شرکت های خصوصی نیز این امر متداول است. حتا در بیمارستان‌های دولتی ، دستمزد پزشکان نیز با تاخیر پرداخت می‌‌شود. دستمزد معلمان حق‌التدریسی نیز هر چند ماه یک بار پرداخت می‌گردد. در بسیاری از مدارس خصوصی نیز حقوق معلمان با تاخیرهای چند روزه تا چند ماهه پرداخت می‌شود.

10-خارج شدن بخش وسیعی از کارگران از شمول قانون کار (کارگاه هايی كه زیر ده نفر نیروی کار در استخدام دارند)  دست  کارفرمایان را در اجحاف هر چه بیشتر به  کارگران باز گذاشته وعملا این بخش از کارگران که بخش وسیعي از کارگران را تشکیل می دهند در بی حقوقی کامل به سر مي برند.

11-قراردادهای سفید امضا همچنان برقرار بوده و به این وسیله هر زمان که کارفرما اراده کند، می‌تواند نیروی کار را اخراج کند.

12-آموزش و بهداشت در ایران هر روز بیش از پیش از دسترس کارگران و زحمتکشان خارج می‌شود، به طوری که بر طبق آمار موثق، بیش از سه میلیون کودک بازمانده از تحصیل در ایران وجود دارد که اینان به دنیای کار وارد شده و هر روزه تعداد کودکان کار افزایش می یابد. این میزان یکی از بالاترین میزان كودك كار در سراسر جهان است و هیچ چشم‌اندازی برای تغییر آن در کوتاه‌ مدت وجود ندارد.

13-حوادث کار در ایران یکی از خونبارترین حوادث کار درجهان است. به طورمتوسط هر ساعت چند کارگر آسیب می بینند که همه ی اینها ناشی از فقدان ایمنی و بهداشت در محیط کار و سودطلبی کارفرمایان است. در پروژه های نفت و گاز یا پروژه ‌های بزرگ، در نظر گرفتن چندین کشته در برنامه‌ریزی‌های ابتدایی جزو پیش بینی‌های عادی است.

14-در خاتمه یادآور می‌شویم که یکی از خواسته‌های واقعی کارگران و فعالان کارگری مستقل، همواره این بوده است که در نشست‌هاي بين المللي مربوط به كار و كارگر نمایندگان واقعی و مستقل کارگران ایران، جایگزین تشکل‌های دولتی وغیرمستقلی شوند که به عنوان نماینده‌ی کارگران ایران در این اجلاس شرکت می کنند. متاسفانه از سوی آی ال او هیچ گاه به این موضوع توجه جدی نشده است و همین مساله باعث شده  به جای نمايندگان واقعي کارگران نمایندگان دولتی و خود خوانده در طی سی سال گذشته، همواره در اين گونه اجلاس حضور داشته باشند و مطالبات و مسایل کارگران ایران به درستی شنیده نشود. این مساله برای همیشه باید حل شود و نمایندگان واقعی کارگران ایران در این اجلاس حاضر شوند.

15-ضمن حمایت جدی از خواسته کارگران سراسر جهان، به خصوص اعترضات یک سال گذشته در سراسر اروپا و آسیا و امریکا که خواهان طرد سیاست‌های ریاضت اقتصادی بوده و هستند، خواهان حمایت کارگران واتحادیه های کارگری دنیا از مبارزات به حق  کارگران ایران هستیم.

با تشکر و درود فراوان

کانون مدافعان حقوق کارگر ایران

ژوئن 2013

**********************************

پیام شاهرخ زمانی خطاب به سندیکاهای فرانسه

از :  شاهرخ زمانی

به :  سندیکاهای فرانسه (پنج سندیکای فرانسوی ث.ژ.ت CGT ، ث.اف.د.ت CFDT ، اف.اس.او  FSU ، اونسا UNSAوسولیدرSolidaire

موضوع :  تشکر از حمایت های بی دریغ شما

هم طبقه‌ای‌های عزیز

درودهای گرم و آتشین مرا از زندان جهنمی رجایی شهر کرج بپذیرید. به من اطلاع داده شد که شما برای حمایت از کارگران ایرانی در روز ۱۳ ژوئن در مقابل مقر اروپایی سازمان ملل متحد در شهر ژنو که نشست سازمان جهانی کار در آنجا بر گزار خواهد شد. در میدان ملل اقدام به  تظاهرات خواهید کرد. از این بابت از شما تشکر کرده و دستان مبارزتان را صمیمانه می فشارم. حقیقتا" تلاش‌های شما شایان قدردانی بسیار زیادی است.

مرا به دلیل فعالیت‌های سندیکایی اما با اتهامات ساختی و دروغین به ۱۱ سال زندان محکوم کرده اند و اکنون نزدیک به دو سال است که در زندان‌های جهنمی جمهوری اسلامی مدت حبس خود را می‌گذرانم. بارها مرا از زندانی به زندان دیگر منتقل کردند در حالی که هیچ حکمی از طرف قاضی برای تبعید من صادر نشده بود و در نهایت اکنون مدت ۸ ماه است که در زندان مخوف رجایی شهر کرج هستم. حمل‌بر، قاضی پرونده‌ی من در حالی مرا به ۱۱ سال حبس محکوم کرد که خود در حضور وکیلم اعتراف کرده بود که تنها یک کارمند در سلسله مراتب پیچیده‌ی موجود است و اختیاری از خود ندارد.

البته من تنها کارگر زندانی نیستم، صدها کارگر به دلیل مطالبه حقوق حقه ای خود مانند ایجاد تشکل، اقدام به اعتصاب ، در خواست افزایش حقوق ، داشتن امنیت شغلی و جانی ، اعتراض به اخراج ها ، اعتراض به تصویب قوانین ضد کارگری ، در خواست دستمزد های معوقه و... به شدت سرکوب ، کشته یا زندانی شدند از جمله  کارگران خاتون آباد با تیر اندازی از طرف هلیکوپترهای نظامی کشته شدند یا مانند ستار بهشتی در زندان زیر شکنجه جان باختند ویا هم‌اکنون مانند رضا شهابی عضو سندیکای شرکت واحد  و بهنام ابراهیم زاده عضو کمیته پیگیری ، محمد جراحی عضو کمیته پیگیری ، رسول بداغی و عبدالرضا قنبری از کانون صنفی معلمان ، مهدی فراهی شاندیز عضو کمیته پیگیری ، جلیل محمدی عضو کمیته هماهنگی ، پدرام نصر الهی عضو کمیته هماهنگی ، من ، شاهرخ زمانی عضو سندیکای نقاشان و عضو کمیته پیگیری ... وصدها کارگر شناخته نشده ای  در زندان بسر می برند. اکثریت قریب به اتفاق کارگران زندانی نامبرده در زندان با برنامه های نقشمند ماموران که دستورنظام است دچار بیماری های خطر ناک مختلفی مانند سرطان و... شده اند که در این رابطه ، محمد جراحی ، رسول بداغی ، رضا شهابی ، بهنام ابراهیم زاده ، شاندیز و... هم‌چنان از بیمارها و عدم اجازه مداوا رنج می‌برند. لازم به بیان است که مسئولین شوراهای اسلامی و خانه کارگر در تمامی سرکوب های گفته شده در بالا به صورت های مستقیم و غیر مستقیم و پنهان و آشکار شرکت داشتند مثلا" در حمله به نشست کارگران شرکت واحد، خانه کارگری ها شرکت مستقیم داشتند و در بریدن زبان منصور اسانلو یکی از مسئولین خانه کارگر شناخته شده است ، یا این افراد مسئولین خانه کارگر و شورا های اسلامی طی 34 سال گذشته به طور مداوم از کارگران نا آگاه برای حمله و یا جمع آوری گزارشات علیه کارگران و تشکل های آنها شرکت داشتند و دولت از طریق آنها برنامه های سرکوب علیه کارگران و مبارزات کارگری را سازماندهی کرده و پیش برده است و هر وقت در نهاد های بین المللی کارگری نیاز به نماینده از طرف کارگران لازم بوده همین مسئولین خانه کارگر یا شوراهای اسلامی را که در واقع ماموران ویژه سرکوب کارگران هستند را بدون اینکه کارگران در انتخاب آنها دخالت داشته باشند به مجامع بین المللی فرستاده است درست مانند هم اکنون که سرکوب گران کارگران به عنوان نماینده کارگران ایران قرار است در نشست آی ال او شرکت کنند، من شاهرخ زمانی کارگر زندانی، نماینده سندیکای نقاشان و عضو شورای نمایندگان کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری از طرف خود و کارگرانی که مرا به عنوان نماینده خود قبول دارند اعلام می کنم این افراد را نه تنها نماینده خود و کارگران ایران نمی دانیم بلکه سریعا" اعلام می کنیم آنها شرکای جمهوری اسلامی در سرکوب جنبش کارگری و فریب دادن مجامع بین المللی هستند.

 در حال حاضر کوچک‌ترین تلاش برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری با سرکوب بسیار خشن دولت از طریق عوامل مختلف از جمله خانه کارگری ها و شوراهای اسلامی مواجه می‌شود و هیچ اجازه‌ای برای ایجاد تشکل داده نمی‌شود. اخراجهای فردی و دسته جمعی و بیکاری میلیونی، 7 میلیون معتاد، صدها هزار کودکان و زنان خیابانی، صدها هزار کودک کار، پایین آمدن سن فحشا به 12 سال، فروپاشی خانواده ها و تعیین دستمزد یک پنجم زیرخط فقر برای کارگران (بطور مستقیم توسط همین خانه کارگری ها و شوراهای اسلامی انجام می شود در حالی که خط فقر در ایران امسال از طرف دولت مردان معادل 550 دولار اعلام شده است اما خانه کارگری ها و شورا های اسلامی معادل 115 دلار را به عنوان دستمزد تعیین و تایید کردند ،) باز ماندن کودکان و جوانان از تحصیل، سرکوب تشکل های کارگری و مردمی ، کشتار انقلابیون، گرفتارشدن مردم بخصوص جوانان در افسردگی و بیماری‌های روحی و روانی، رشد بی‌سابقه جرم و جنایت و باز پس گیری تمامی دست آورد های انقلاب 57 به سود سرمایه داران، حذف یارانه ها، گرانی سوخت، برق، تلفن و گاز، پولی شدن مدارس، دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و خدمات پزشکی و بهداشتی، بالا رفتن کرایه ها، سر به فلک کشیدن اجاره‌ی خانه تنها گوشه‌ای از مشکلاتی است که مردم و طبقه‌ی کارگر ایران در سایه‌ی حکومت جمهوری اسلامی و عوامل خانه کارگر و شورا های اسلامی با آن روبه‌رو هستند.

از طرف دیگر رواج افسارگسیخته‌ی قراردادهای موقت و سفید امضا، خروج کارگاه‌های کمتر از ده نفر از شمول قانون کار، عدم پرداخت دست‌مزد کارگران و نبود امنیت شغلی مصیبت‌هایی است که این حکومت بر سر طبقه‌ی کارگر ایران آورده است.

در چنین وضعیتی هرگونه اعتراضی با برخورد خشن و سرکوب شدید حکومت مواجه شده و هر صدای مخالفی بلافاصله با شکنجه و زندان روبه‌رو می‌شود. کارگران زندانی و زندانیان سیاسی حتی در مدت حبس خود نیز از این آزار و اذیت‌ها مصون نیستند. بازجویی‌های گاه و بی‌گاه و غیرقانونی و کشتار زندانیان زیر شکنجه یا به علت عدم وجود امکانات درمانی در زندان‌ها به امری عادی بدل شده است. ستار بهشتی ، علی‌رضا کرمی خیرآبادی و دهها نفر دیگر نمونه‌ای هستند که به دلیل شکنجه یا عدم رسیدگی به موقع پزشکی در زندان جان خود را از دست داده اند.

دوستان سندیکا های فرانسه :

در چنین وضعیتی طبقه‌ی کارگر ایران که امکان برخورداری از کوچک‌ترین حق تشکل‌یابی را ندارد نیاز به کمک مبرم هم‌طبقه‌ای‌هایش در سراسر جهان دارد. ما از عملکرد شما بخصوص در مورد فراخوان اعتراضی 13 ژوئن در حمایت از کارگران ایرانی صمیمانه تشکر می کنیم و می خواهیم با استفاده از روابط بین مللی خود در کمک و حمایت های بیشتری ما را یاری کنید تا بتوانیم مبارزات خود را به ثمر برسانیم . دوستان، من در نامه‌ای در مارس 2011 که برای شما نوشتم ، پنج پیشنهاد مشخص برای یاری شما به کارگران ایران مطرح کردم. آن پیشنهادات کماکان جای طرح دارند و عبارتند از:

۱- نمایندگانی از میان خود انتخاب کنید تا در رابطه با سرکوب کارگران توسط جمهوری اسلامی  تحقیق کنند تا شما به عمق فاجعه پی ببرید .

۲- نمایندگانی از بین خود انتخاب کنید تا مأمور شوند در رابطه با خانه کارگر که همدست پلیس برای سرکوب و فریب کارگران است و طی 33 سال در تمامی کارهای ضدکارگری دست در دست جمهوری اسلامی شریک جرم بوده است تحقیق نمایند، پس از کشف حقایق نسبت به خانه کارگر رابطه خود را با آن قطع کنید و از تمامی تشکل های کارگری جهان بخواهید که از ورود خانه کارگر و نمایندگان آن به جوامع کارگری و تحمیل خود به عنوان نماینده کارگران ایران جلوگیری نمایند .

۳- پس از تحقیقات لازم . کشف حقایق در مورد سرکوب سندیکاها و تشکل های کارگری و مخالفین آنها در ایرا ن با اتحاد میان تشکل های کارگری به صورت جهانی دولت ایران را وادار نمایید تعهدات خود را در قبال کارگران عملی نماید .

۴- در نهایت از شما می خواهم اگر پی به حقایق بردید و اگر قبول کردید که ما کارگران ایران بی گناه در زندانها عمر خود را از دست می دهیم به ما کمک کنید تا آزادی خود را به دست آوریم .

۵- اگر ممکن است برای من وکلایی را تعیین کنید، تا بتوانند شکایت مرا به خاطر شکنجه ، محاکمه و زندان بدون هیچ دلیل و سندی به مراجع قضایی صلاحیت دار ارایه و ادامه بدهند. در کجای دنیا دیده شده که برای یک کارگر عضو سندیکا به خاطر تلاش برای ایجاد سندیکا حکم 11 سال زندان صادر کنند.

بار دیگر دستان شما را به گرمی می‌فشارم واز شما خواهش می‌کنم تا از راه‌های فوق یا از هر  راهی که به نظر خودتان می‌رسد به یاری کارگران ستمدیده‌ی ایران بشتابید.

شاهرخ زمانی زندان رجایی شهر کرج-۱۵خرداد ۱۳۹۲

تکثیر از : کمیته حمایت از شاهرخ زمانی

*******************************

نامه اتحادیه آزاد کارگران ایران به کنفدراسیون جهانی اتحادیه های آزاد کارگری پیرامون وضعیت تشکلهای کارگری در ایران و اعتراض به حضور نماینده های دست ساز دولتی در نشست سالیانه ILO

از: اتحادیه آزاد کارگران ایران

 به: کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری  ITUC

با درودهای گرم و فراوان

دوستان و همکاران در کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری

همانگونه که خود نیز بخوبی میدانید اندک تشکلها و نهادهای مستقل کارگری در ایران همیشه تحت شدید ترین فشارها قرار داشته اند و در طول سالهای گذشته بسیاری از اعضا این تشکلها یا از کار خود اخراج شده اند و یا به زندان افکنده شده و به بهانه های مختلف تحت پیگرد قضائی قرار گرفته اند. با اینحال و علیرغم اعتراضات گسترده ای که از سوی سازمانهای کارگری در سطح جهان نسبت به نقض حقوق پایه ای کارگران در ایران صورت گرفته است، در طول یکسال گذشته اعمال این فشارها بر تشکلهای موجود و فعالین آنها دامنه بسیار بیشتری پیدا کرده است و علاوه بر اخراج و بازداشت و زندان، بسیاری از اعضای این تشکلها، بویژه اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری از سوی نهادهای امنیتی و قضائی جهت استعفا از تشکلهای خود بشدت تحت فشار قرار گرفته اند. بطوریکه قضات برخی دادگاهها و مامورین امنیتی پس از احضار و یا بازداشت اعضای اتحادیه ما که به بهانه های کاملا واهی صورت گرفته است  استعفا از اتحادیه آزاد کارگران ایران را به عنوان شرطی جهت صدور حکم برائت در مقابل آنان گذاشته اند و عدم استعفا از اتحادیه را موجب صدور حکمهای سنگین عنوان نموده اند. اعمال این فشارها  بر اعضا موثر اتحادیه ما از زمانی شدت بیشتری پیدا کرد که از اول ماه مه سال گذشته و به مناسبت اینروز، کارگران متشکل در اتحادیه ما با جمع آوری طوماری اعتراضی  با امضا نزدیک به چهل هزار نفر از کارگران کارخانه های مختلف در سراسر کشور، خواهان افزایش حداقل مزد بر اساس ماده 41 قانون کار و کنار گذاشتن لایحه ضد کارگری اصلاح این قانون و تحقق دیگر مطالبات پایه ای خود شدند.

این روند و اعلام غیر قانونی بودن تشکل ما و معدود تشکلهای مستقل دیگر  از سوی نیروهای امنیتی در شرایطی طی یکسال گذشته شدت پیدا کرده است که ما هر روزه شاهد اعلام ایجاد انواع اتحادیه ها و انجمنهای صنفی در ایران بوده ایم و بنا بر ادعای وزیر کار تعداد این نوع تشکلها به دو برابر افزایش پیدا کرده است. در این زمینه لازم است بگوئیم  در ایران هیچ قانونی برای ثبت تشکلهای کارگری با نام اتحادیه و سندیکا وجود ندارد و به همین دلیل هیچیک از این اتحادیه ها ثبت نشده اند اما از آنجا که همه آنها زیر مجموعه خانه کارگر هستند  دولت و نیروهای امنیتی نه تنها کاری به آنها ندارند بلکه ایجاد این نوع اتحادیه ها سیاست خود وزارت کار است تا با گسترش تعمدی این نوع اتحادیه ها و انجمنهای صنفی، بتدریج آنها را جایگزین شوراهای اسلامی کنند و از این رهگذر قادر شوند خود را از فشارهای سازمان جهانی کار بدلیل ماهیت ایدئولوژیک شوراهای اسلامی خلاصی بخشند.

این وضعیت در عین حال که نشان میدهد فشارهای سازمانهای بین المللی کارگری و ILO برای بر چیده شدن نهادهای ایدئولوژیک از محیط های کار مفید بوده است اما از طرف دیگر اتخاذ چنین سیاستی از سوی دولت و وزارت کار نشانگر این است که هیچ تغییر مثبتی در رویکرد دولت ایران که منجر به برسمیت شناخته شدن تشکلهای مستقل کارگری در ایران بشود رخ نداده است و دولت همچنان در تلاش است تا با دور زدن خواست ILO و سازمانهای بین المللی کارگری برای برخورداری کارگران ایران از حق برپائی تشکل مستقل از دولت، همچنان نهادهای  دست ساز خود را در محیطهای کار دست نخورده باقی بگذارد.

لذا ما از شما دوستان در کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری و همه کنفدراسیونهای عضو آن انتظار داریم  تا در نشست سالیانه این سازمان با افشای این سیاست و اعتراض به تشدید اعمال فشار بر فعالین و اندک نهادهای مستقل کارگری موجود، اجازه ندهید تا کسانی که از سوی وزارت کار دولت جمهوری اسلامی به عنوان نماینده کارگران ایران به نشست سالیانه ILO میایند اعتبار نامه حضور در این نشست را دریافت کنند.

بی تردید نیازی به تاکید نیست که عوامل کانون عالی شوراهای اسلامی علاوه بر سازماندهی و شرکت مستقیم در سرکوب سندیکای کارگران شرکت واحد تهران، در طول سال گذشته نیز در اقدامی هماهنگ با نیروهای امنیتی، امضاهای بخش زیادی از کارگران را حول طومار اعتراضی کارگران مصادره کرده و از رسیدن آن بدست هماهنگ کنندگان این طومار جلوگیری نمودند و علاوه بر آن بطور آشکار و در مصاحبه هایی تلاش کردند تا با وارد کردن اتهامات واهی به هماهنگ کنندگان این طومار مبنی بر وابستگی آنان به جریانهای خاص، زمینه ارعاب کارگران امضا کننده طومار و سرکوب هماهنگ کنندگان آنرا فراهم سازند.

اتحادیه آزاد کارگران ایران –  اردیبهشت ماه 1392

******************

نامه بهنام ابراهیم زاده به سازمان جهانی کار آی ال او

 4 ژوئن اجلاس سالانه جهانی کار است. من بهنام  ابراهیم زاده بخاطر مبارزاتم در دفاع از حقوق کارگر و حقوق کودکان 5 سال حکم  زندان دارم. سه سالش را پشت سر گذاشته ام و الان نیز با وجودیکه تنها فرزندم بدلیل ابتلا به سرطان خونی بستری است،  میخواهند من را به زندان بازگردانند.

 از همه نهادهای کارگری و انساندوست در سراسر جهان انتظار دارم که در برابر این تصمیم اعتراض کنند. خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط کارگران زندانی و زندانیان سیاسی شوند. از نمایندگان اتحادیه کارگری در اجلاس آی ال او انتظار دارم که از مبارزات کارگران در ایران و از انتظار من حمایت و پشتیبانی کنند.

 اما به  شما که به عنوان سازمان جهانی کار، آی ال او  که به  اسم کارگر دارید سخن میگویید ، اعتراض دارم که تا کی در برابر این همه بی حقوقی سکوت میکنید. انتظار من کارگر اینست که  دولتهای شرکت کننده در اجلاستان را زیر فشار بگذارید که پایه ای ترین حقوق کارگران و انسانها را رعایت کنند.

 حق تشکل ، حق اعتصاب، آزادی بدون قید وشرط بیان همگی مثل نفس کشیدن و حقوق پایه ای انسانی است و نقض آنها یک تخلف آشکار است. بویژه در ایران فقر و گرانی بیداد میکند. دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر زندگی بخش عظیمی از جامعه را به نابودی کشانده است. امروز کارگران در ایران بخاطر اعتراض به این وضعیت و حق و حقوق پایه ای خود در زندانند. باید به این دستگیری ها و به فشار به رهبران و فعالین کارگری باید  اعتراض شود.

 من با نوشتن این نامه تلاش کردم صدای اعتراض خودم و خانواده ام و کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی باشم.

 بهنام ابراهیم زاده. کارگر زندانی – 1 خرداد 92- 22 مه 2013

************************************

درتظاهرات ایستاده 13ژوئن ژنوشرکت کنیم

انسان های آزادیخواه،متعهد ومترقی!

- برای اعتراض به حضورتشکل های فرمایشی و وابسته به حکومت اسلامی ایران باعنوان تشکل های مستقل کارگری دراجلاس سالیانه سازمان جهانی کار

- برای اعتراض به اعزام نیروهای امنیتی ودست نشاندگان رژیم سرمایه داری ایران تحت پوشش دروغین نمایندگان کارگری به ژنو

- برای اعتراض به اذیت وآزار فعالین کارگری وخانواده هایشان ازجانب حاکمیت ضدکارگری ایران منجمله بازداشت ،زندانی کردن واخراج ازکارفعالین کارگری

- برای انعکاس جهانی صدای اعتراض تشکل های مستقل کارگری وفعالین کارگری درایران

- برای حمایت ازحق برپایی آزادانه تشکل های مستقل کارگری درایران

- برای حمایت از مبارزات کارگران ایران برای احقاق حقوق حقه شان

 متحدانه وهمراه باهم ازفراخوان سندیکاهای فرانسوی ث.ژ.ت (CGT)، ث.اف.د.ت (CFDT)، اف.اس.او (FSU)، اونسا(UNSA) و سولیدر (Solidaires)حمایت ودرتظاهرات ایستاده 13ژوئن ژنوشرکت کنیم.

زمان:13ژوئن ساعت 12

مکان:میدان ملل ژنو

انجمن دفاع اززندانیان سیاسی وعقیدتی ایران-پاریس

انجمن کردهای مقیم فرانسه

همبستگی سوسیالیست با کارگران ایران- فرانسه

اتحادبین المللی درحمایت از کارگران درایران – پاریس

3ژوئن2013

پانزدهم خردادماه1392

***************************

از فراخوان کلکتیو سندیکاهای فرانسه حمایت کنیم

از فراخوان سندیکاهای فرانسوی پشتیبانی  کنیم  وبرای دفاع از جنبش کارگری ایران در ژنو گرد هم آییم !

پنج سندیکای فرانسوی ث.ژ.ت (CGT)، ث.اف.د.ت (CFDT)، اف.اس.او (FSU)، اونسا (UNSA) و سولیدر(Solidaire)برای دومین بار همزمان با یکصدو دومین اجلاس سالانه سازمان جهانی کار در همبستگی با کارگران  در ایران طی فراخوانی خواستار یک حرکت ایستاده  اعتراضی نسبت  به موارد متعدد نقض حقوق کارگران در ایران شده اند .

آنها بطور مشخص اعتراض خود را نسبت به زندانی نمودن فعالین کارگری در ایران واینکه کارگران از ابتدایی ترین حقوق خود مانند  حق اعتصاب، حق تظاهرات آزاد، حق ایجاد تشکلات  مستقل سندیکایی به شدت محرومند ،از تمامی فعالین کارگری واجتماعی در خواست نموده اند که در روز پنجشبه 13 ژوئن در مقابل سازمان ملل حضور بهم رسانده وبا صدای بلند اعتراض خود را به گوش نمایندگان کشورهای شرکت کننده از سراسر جهان برسانند.

آن چیزی  که  فعالین کارگری ،فعالین سیاسی_ اجتماعی و آزادیخواهان ایرانی در تبعید ! بخوبی میدانند وجود یک رژیم جنایتکار ،سرکوبگر وغارتگر بنام حکومت جمهوری اسلامی در ایران است ،رژیمی که همه فعالین عدالتخواه وآزادی طلب خواهان نابودی آن میباشند که بدون این  مهم کشور ما آزاد نخواهد شد ومساوات وآزادی تحقق نخواهد یافت .

دست بدست هم داده یکصدا ضمن قدردانی از همبستگی سندیکاهای فرانسوی با  کارگران ایران :

1- به حضورنمایندگان قلابی رژیم اسلامی ایران بجای نمایندگان واقعی کارگران ایران اعتراض وخواهان اخراج آنان از سازمان جهانی کارشویم !

2- خواهان آزادی کارگران زندانی و فعالین سیاسی اجتماعی در ایران شویم .

3-خواهان آزادی تشکلات کارگری ،معلمان و دیگر زحمتکشان در ایران شویم.

4-حق اعتراض ،اعتصاب ،تجمعات کارگری ، امکان در تصمیم گیری تعیین مزد عادلانه ،قرادادهای دسته جمعی ودایمی از ابتدایی ترین حقوق کارگران است که در ایران به هیچ وجه رعایت نمیشود باید با اعتراضات مکرر، حکومت  غارتگر سرمایه داران اسلامی ایران را وادار به رعایت آن نمود.

به تظاهرات ایستاده در میدان ملل بپیوندید

  میدان ملل - از ساعت ١٢ الی ١۴      ١٣ ژوئن ٢٠١٣ - ژنو

جمعی از کارگران ایرانی عضو سندیکاهای سوییس

اتحادبین المللی در حمایت از کارگران در ایران  -  سوییس

;mso�~es�J�Jmily:"Times New Roman"; color:#454545'>

اتحادبین المللی درحمایت از کارگران درایران – پاریس

3ژوئن2013

***************************

در حمایت از حقوق کارگران ایران از فراخوان ۵ سندیکای فرانسه پشتیبانی میکنیم

هر ساله در ماه ژوئن، اجلاس سالانه ی سازمان جهانی کار در ژنو با حضور نمایندگان دولت ها، کارفرمایان و کارگران آغاز می شود. در چنین اجلاسی همواره توازن قوا به نفع نظام سرمایه داری و بر ضد منافع کارگران است. زیرا دولت ها و کارفرمایان منافع مشترکی دارند و با اتحاد یکدیگر، وزنه ی کارگری کاملا نقصان می یابد. از طرف دیگر در بسیاری از کشورها نمایندگان واقعی کارگری در این اجلاس شرکت ندارند، بلکه بروکرات ها و گماشتگان قلابی کارگری که مورد تأیید دولت ها و کارفرمایان جوامع خویش به عنوان نماینده ی کارگران حضور می یابند و اگر بخواهیم سندیکاهای زرد کارگری را به این مجموعه بیافزائیم، مشاهده می شود که توازن قوا به نفع کارفرمایان همواره سنگینی می کند و سازمان جهانی کار به طور کامل از رویکرد یاد شده دفاع می نماید، چرا که خود آن را بر اساس منافع دراز مدت سرمایه داری اینگونه ابداع نموده است. ولی در سازمان جهانی کار میلیون ها کارگر از طریق اتحادیه هایشان عضویت دارند و این مسئله ما کارگران را برآن می دارد که برای دفاع از حقوق کارگری و جهت اعتراض به نابرابری های موجود، در ژنو حضور یابیم و مطالبات هم طبقه ای های خود را به فریاد آوریم و در پی آن با افشاگری سیستمی که در جهت منافع سرمایه داری گام می نهد و حقوق واقعی کارگران ایران را نادیده می گیرد تلاش نمائیم. پذق| از سال ٢٠١١، سازماندهی آکسیون مقابل ساختمان اجلاس جهانی کار برای دفاع از منافع طبقاتی کارگران به عهده ی کلکتیو سندیکایی (متشکل از پنج سندیکای فرانسوی) قرار گرفت، پیش از آن حضور هر ساله ی ما در ژنو توسط نهادهای متفاوت کارگری ایرانی در خارج از کشور انجام می گرفت. امسال نیز نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی، نمایندگان تقلبی کارگری را به سازمان جهانی کار گسیل می دارد تا استثمار شدید طبقاتی را علیه کارگران در نزد افکار عمومی جهانی پنهان دارد، زیرا نمایندگان کارگری مورد تأیید دولت و کارفرمایان، مطالبات واقعی را طرح نخواهند کرد و فقدان امنیت شغلی و نیز بیمه های اجتماعی کارگری از جمله جنایت آشکار به کارگران بخش های مختلف، قرار دادهای سفید امضای کار و نیز عدم رسمیت بخشیدن کاری و تقویت هر چه بیشتر قوانین ضد کارگری کار موقت و پیمانی، حقوق های معوقه ی کارگران و استفاده از نیروی کار کودک به ویژه در کارگاه هایی که کمتر از ١٠ کارگر دارد و تحت پوشش هیچ قانونی قرار نمی گیرد، همه ی اینها مخفی خواهند ماند. در نتیجه وظیفه ی ما کارگران در خارج از کشور، افشای بی امان اینگونه دستگاه های دروغ پراکنی است. بنابراین ما از فراخوان کلکتیو سندیکاهای فرانسه پشتیبانی می کنیم و در دفاع قاطعانه از جنبش کارگری ایران در ١٣ ژوئن در ژنو خواهان اخراج نمایندگان دروغین کارگری از اجلاس سازمان جهانی کار هستیم.

همبستگی با جنبش طبقاتی کارگری ـ پاریس

s.mouvement@gmail.com

١٠ خرداد ١٣٩٢ ـ ٣١ مه ٢٠١٣

  *************************

حمایت از تظاهرات اعتراضی ۱۳ یونی سندیکاهای کارگری و کانون های دموکراتیک ایرانی

کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران – سویس
مادران راه ازادی- زوریخ

برپایه اطلاعیه رسیده به روزشمار کارگری در تاریخ 19 اردیبهشت 92 آمده است : سی و پنج سال است که مردم ایران اسیر رژیمی هستند که کمترین حقوق سیاسی، اجتماعی وفردی آنها را رعایت نمی کند. سرکوب گسترده، قطع عضو، سنگسار، اعدام وشکنجه در این سی و پنج سال نشان دهنده عجین بودن نقض حقوق بشربا تارو پود رژیم جمهوری اسلامی ایران است. نقض گسترده حقوق زنان، نابرابری سیاسی اجتماعی برعلیه اقلیتهای دینی، قومی و ملی وهمچنین محروم کردن کارگران و معلمان از داشتن حداقل های حقوقی خود، ما را بر این میدارد که از هرفرصتی استفاده کنیم وفریاد اعتراضی خود وملت ایران را به گوش جهانیان برسانیم. لذا بدین وسیله حمایت خود را از اکسیون اعتراضی سندیکاهای فرانسوی دراعتراض به وضعیت کارگران در ایران و همچنین تظاهرات اعتراضی همگامی کانون ها و نهاد های ایرانی خارج از کشوردرهمبستگی ودفاع از مبارزات مردم ایران در اعتراض به نقض گسترده حقوق بشر در ایران، اعلام میداریم واز همه آزادیخواهان دعوت می کنیم با شرکت گسترده خود در این تظاهرات صدای فریاد مردم ایران، علیه نقض حقوق بشر توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران باشند.

کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران – سویس
مادران راه ازادی- زوریخ

به تظاهرات ایستاده در میدان ملل بپیوندند
١٣ ژوئن ٢٠١٣- ژنو- میدان ملل- از ساعت ١٢ الی ١۴

تلفن جهت اطلاعات بیشتر

رویا :۰۷۶۳۴۲۳۱۱۹

حسین: ۰۷۶۵۷۳۱۴۱۵

خسرو:۰۷۸۹۱۰۹۷۸۹

************************

در حمایت از مبارزات کارگران در ایران

تلاش کانون حمایت از مبارزات مردم ایران- کلن

کانون تلاش کلن از فراخوان سندیکاهای فرانسوی به تظاهرات در حمایت از فعالین کارگری زندانی در ایران پشتیبانی کرده و شرکت وسیع در این تظاهرات را نشانه همبستگی با مبارزات کارگران درایران میداند
تظاهرات ایستاده در مقابل دفتر سازمان جهانی کار سازمان ملل در ژنو
زمان- پنجشنبه ۱۳ ژوئن- ساعت ۱۲ تا ۱۴
برگزارکنندگان- سندیکاهای فرانسوی