اول ماه می
روز رزم و همبستگی طبقاتی کارگران جهان گرامی باد
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری ایران -خارج کشور روز 11اردیبهشت 1390، (اول می 2011)، روزی که یادآور نبرد دهها هزار کارگر شهر شیکاگوی آمریکا در سال 1886 برای حقوق عادلانه خویش است و ازآن زمان نیز الهام بخش میلیونها کارگر در سراسر جهان درمبارزه طبقاتیشان علیه سیستم بهره کشی سرمایه داری بوده و هست را همراه با همه کارگران و زحمتکشان جهان پاس میدارد. اول ماه می بار دیگر بر این واقعیت تاریخی پای میفشارد که این همبستگی جهانی طبقه کارگر و رهبری پرولتاریا در سازماندهی انقلابات اجتماعی و مبارزه طبقاتی است که نوید بخش آزادی، دمکراسی واقعی و جامعه سوسیالیستی است.
اول ماه می امسال ویژگی بارزی دارد. موج عظیم جنبش اعتراضی درمنطقه که در ماههای اخیر به قیامهای گسترده و متعاقبا فروپاشی رژیمهای دیکتاتوری در مصر و تونس انجامید نه تنها معادلات سیاسی و اقتصادی و نظامی درمنطقه و جهان را برهم زده است بلکه بار دیگر قدرت اتحاد مردم زحمتکش را بنمایش گزارد. سالها استبداد،استثمار، فقر و بیکاری میلیونی وسرکوب شدید اعتراضات اجتماعی وابتدائی ترین حقوق انسانهای محروم جهان که زیر سلطه رژیمهای ارتجاعی وفاسد، جنگهای تحمیلی داخلی و یا منطقه ای، نژاد پرستی، سرزمینهای اشغالی فلسطین، عراق وافغانستان، و حملات نظامی "بشر دوستانه" و" دمکراسی" امپریالیستی وسرمایه داری جهانی نابود میشوند هیچ راهی جز اتحاد و همبستگی نیروی عظیم ستمدیدگان و درهم شکستن این چرخه بیرحم بردگی مزدی و غارتگر منابع طبیعی و انسانی باقی نمیگذارد. هم از اینروست که کارگران هرگوشه جهان درصفوف فشرده تر با اعتصابات گسترده پیگیرانه برای کسب حقوق طبقاتی خویش و گسیختن زنجیر پوسیده استثمار و ستم سرمایه ازپایشان بپا خواسته اند.
روز اول ماه مه در ایران نیز پس از سی و دوسال سرکوب خونین جنبشهای کارگری و اجتماعی وبهره کشی و پایمال نمودن ابتدائی ترین حقوق دمکراتیک کارگران و سایر شهروندان توسط رژیم ارتجاعی و سرمایه داری جمهوری اسلامی در بحرانی ترین شرایط اقتصادی و سیاسی مستقل ازدولت برگزار میشود. شورای برگزاری مراسم روزجهانی کارگر سال 90 را سال "ستیزطبقاتی بجای جهاد اقتصادی" نامیده و در8 بند مطالبات پایه ای کارگران را طرح نموده است. کمیته های کارگران سوسیالیست داخل کشوردر منشور خویش ضمن طرح خواسته های اساسی در23 بند، بر گسترش "صف مستقل سیاسی" کارگران تاکید نموده اند. جمعی از فعالین کارگری ایران نیز بیانیه مهمی بمناسب روز جهانی کارگرنوشته اند که انعکاس روشنی از اوضاع مشقت بارکارگران ایران است. همه این فعالین در کنار میلیونها کارگر محروم و معترض بدرستی کلیت رژیم را با همه جناحها و قوانین ضد کارگری"سه جانبه گرایی" و "هدفمند سازی یارانه ها" که تنها هدفشان حفظ نظام اسلامی و منافع سرمایه داران است طرد نموده اند. آنها همچنین خواهان توقف سرکوب و آزارفعالین، لغو اعدام و کارکودک، امنیت شغلی، ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و نیز آزادی فعالین کارگری و همه زندانیان سیاسی شده اند. رژیم با علم به تعمیق فقر و بیکاری، کار 5/2 میلیون کودک، افزایش فحشا، اعتیاد و بیماریهای روحی و جسمی، نابودی محیط زیست ومنابع آبی و صنایع کشاورزی، کماکان با حذف سوبسید دهها قلم کالاهای اساسی وفقط افزایش %9 حداقل دستمزد کارگران یعنی 300/330هزار تومان (خط فقرطبق آمار رسمی000/800 تومان) همچنان به نیازهای اساسی مردم بی اعتنایی میکند. افزایش قراردادهای پیمانی وموقتی، ناامنی شغلی، عدم دریافت حقوق و مزایای معوقه، تعطیلی کارخانه ها، واردات ارزان، گرانی و تورم بالا، خصوصی کردن خدمات/ صنایع، واخراج و بیکاری دهها هزار کارگر نمونه هایی از نتایج اقتصاد نئولیبرالیسم 2دهه اخیر رژیم درهمراهی با سیاستهای سازمان تجارت وبانک جهانی، وصندوق بین المللی پول(ابزارهای مالی سرمایه جهانی)هستند.
علیرغم امضای مقاوله های سازمان کار جهانی مبنی بر آزادی تشکل، اعتصاب و مذاکرات جمعی کارگری ، پاسخ رژیم در مقابل مبارزه کارگران برای کسب پایه ای ترین حقوق کار منجمله ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و گرفتن حقوق معوقه و حتی شرکت درمراسم ماه می مثل همیشه سرکوب، زندان و آزاربوده است. منصور اسانلو رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد وچند عضو دیگراین سندیکا منجمله رضا شهابی همچنان درشرایط غیرانسانی در زندان هستند. علی نجاتی رئیس سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه بخاطرفعالیتهایش پس ازتحمل 6 ماه زندان از کار اخراج شد و هم اکنون نیز بخاطر سکته قلبی بستری است. رژیم اسلامی و سران جنایتکارش که بخوبی از نفرت و خشم عمیق عموم مردم زحمتکش ایران/خاورمیانه وجهان نسبت به کلیت نظام ارتجاعی ولایت فقیه آگاه هستند برای نجات خویش از سرنگونی و بحران همچنان به تشدید سیاست رعب وفضای پلیسی نظامی جامعه، اعدام و دستگیری فعالین کارگری ومخالفین سیاسی به بهانه "اقدام علیه امنیت ملی"و"تبلیغ علیه نظام" ادامه میدهد. علیرغم اعتراضات گسترده جهانی به نقض مداوم حقوق بشر، قوانین تبعیض آمیز علیه زنان، پناهندگان/مهاجرین افغانی و اقلیتهای ملی/مذهبی، سنگسار و قصاص و قطع اعضای بدن، شکنجه، تجاوز، شلاق و اعدامهای خیابانی همچنان ادامه دارند.
کارگران و مردم ستمدیده ایران در شرایط تاریخی حساسی هستند که هرلحظه وقوع یک قیام عمومی -همچون مصر وتونس- میتواند بساط این رژیم ارتجاعی وسرکوبگر را درهم بشکند. با این وجود درسهای انقلاب 57 از یادمان نرود. درسایه تجربیات سخت گذشته است که طبقه کارگرایران، با اتحاد خویش و همبستگی جهانی، میتواند و باید که نقش پیشرو و رهبری خویش را در متن انقلاب آینده ایران رقم زند و برابری،آزادی و دمکراسی واقعی را برقرارکند. پیروزی نهائی درمنطقه، ایران وجهان، با توجه به تاریخ انقلابات اجتماعی گذشته، در گرو حضور بالنده و نقش سرنوشت ساز و تاریخی پرولتاریای متحد در هدایت و سازماندهی جنبشهای اجتماعی و رهبری مبارزات طبقاتی علیه نظم سرمایه داری موجود و درنهایت برقراری جامعه ای برابر و آزاد است. زنده باد اول ماه می، پیروز باد رزم متحد و پولادین طبقه کارگر جهان و دنیایی نوین و فارغ از ستم واستثمار سرمایه داران!
زنده باد سوسیالیسم و همبستگی جهانی طبقه کارگر!
کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی آزاد باید گردند!
سرنگون باد رژیم ارتجاعی و سرمایه داری جمهوری اسلامی!
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور
nhkommittehamahangi@gmail.com
کانون همبستگی کارگران ایران و کانادا
روز رزم و همبستگی طبقاتی کارگران جهان گرامی باد
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری ایران -خارج کشور روز 11اردیبهشت 1390، (اول می 2011)، روزی که یادآور نبرد دهها هزار کارگر شهر شیکاگوی آمریکا در سال 1886 برای حقوق عادلانه خویش است و ازآن زمان نیز الهام بخش میلیونها کارگر در سراسر جهان درمبارزه طبقاتیشان علیه سیستم بهره کشی سرمایه داری بوده و هست را همراه با همه کارگران و زحمتکشان جهان پاس میدارد. اول ماه می بار دیگر بر این واقعیت تاریخی پای میفشارد که این همبستگی جهانی طبقه کارگر و رهبری پرولتاریا در سازماندهی انقلابات اجتماعی و مبارزه طبقاتی است که نوید بخش آزادی، دمکراسی واقعی و جامعه سوسیالیستی است.
اول ماه می امسال ویژگی بارزی دارد. موج عظیم جنبش اعتراضی درمنطقه که در ماههای اخیر به قیامهای گسترده و متعاقبا فروپاشی رژیمهای دیکتاتوری در مصر و تونس انجامید نه تنها معادلات سیاسی و اقتصادی و نظامی درمنطقه و جهان را برهم زده است بلکه بار دیگر قدرت اتحاد مردم زحمتکش را بنمایش گزارد. سالها استبداد،استثمار، فقر و بیکاری میلیونی وسرکوب شدید اعتراضات اجتماعی وابتدائی ترین حقوق انسانهای محروم جهان که زیر سلطه رژیمهای ارتجاعی وفاسد، جنگهای تحمیلی داخلی و یا منطقه ای، نژاد پرستی، سرزمینهای اشغالی فلسطین، عراق وافغانستان، و حملات نظامی "بشر دوستانه" و" دمکراسی" امپریالیستی وسرمایه داری جهانی نابود میشوند هیچ راهی جز اتحاد و همبستگی نیروی عظیم ستمدیدگان و درهم شکستن این چرخه بیرحم بردگی مزدی و غارتگر منابع طبیعی و انسانی باقی نمیگذارد. هم از اینروست که کارگران هرگوشه جهان درصفوف فشرده تر با اعتصابات گسترده پیگیرانه برای کسب حقوق طبقاتی خویش و گسیختن زنجیر پوسیده استثمار و ستم سرمایه ازپایشان بپا خواسته اند.
روز اول ماه مه در ایران نیز پس از سی و دوسال سرکوب خونین جنبشهای کارگری و اجتماعی وبهره کشی و پایمال نمودن ابتدائی ترین حقوق دمکراتیک کارگران و سایر شهروندان توسط رژیم ارتجاعی و سرمایه داری جمهوری اسلامی در بحرانی ترین شرایط اقتصادی و سیاسی مستقل ازدولت برگزار میشود. شورای برگزاری مراسم روزجهانی کارگر سال 90 را سال "ستیزطبقاتی بجای جهاد اقتصادی" نامیده و در8 بند مطالبات پایه ای کارگران را طرح نموده است. کمیته های کارگران سوسیالیست داخل کشوردر منشور خویش ضمن طرح خواسته های اساسی در23 بند، بر گسترش "صف مستقل سیاسی" کارگران تاکید نموده اند. جمعی از فعالین کارگری ایران نیز بیانیه مهمی بمناسب روز جهانی کارگرنوشته اند که انعکاس روشنی از اوضاع مشقت بارکارگران ایران است. همه این فعالین در کنار میلیونها کارگر محروم و معترض بدرستی کلیت رژیم را با همه جناحها و قوانین ضد کارگری"سه جانبه گرایی" و "هدفمند سازی یارانه ها" که تنها هدفشان حفظ نظام اسلامی و منافع سرمایه داران است طرد نموده اند. آنها همچنین خواهان توقف سرکوب و آزارفعالین، لغو اعدام و کارکودک، امنیت شغلی، ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و نیز آزادی فعالین کارگری و همه زندانیان سیاسی شده اند. رژیم با علم به تعمیق فقر و بیکاری، کار 5/2 میلیون کودک، افزایش فحشا، اعتیاد و بیماریهای روحی و جسمی، نابودی محیط زیست ومنابع آبی و صنایع کشاورزی، کماکان با حذف سوبسید دهها قلم کالاهای اساسی وفقط افزایش %9 حداقل دستمزد کارگران یعنی 300/330هزار تومان (خط فقرطبق آمار رسمی000/800 تومان) همچنان به نیازهای اساسی مردم بی اعتنایی میکند. افزایش قراردادهای پیمانی وموقتی، ناامنی شغلی، عدم دریافت حقوق و مزایای معوقه، تعطیلی کارخانه ها، واردات ارزان، گرانی و تورم بالا، خصوصی کردن خدمات/ صنایع، واخراج و بیکاری دهها هزار کارگر نمونه هایی از نتایج اقتصاد نئولیبرالیسم 2دهه اخیر رژیم درهمراهی با سیاستهای سازمان تجارت وبانک جهانی، وصندوق بین المللی پول(ابزارهای مالی سرمایه جهانی)هستند.
علیرغم امضای مقاوله های سازمان کار جهانی مبنی بر آزادی تشکل، اعتصاب و مذاکرات جمعی کارگری ، پاسخ رژیم در مقابل مبارزه کارگران برای کسب پایه ای ترین حقوق کار منجمله ایجاد تشکلهای مستقل کارگری و گرفتن حقوق معوقه و حتی شرکت درمراسم ماه می مثل همیشه سرکوب، زندان و آزاربوده است. منصور اسانلو رئیس سندیکای کارگران شرکت واحد وچند عضو دیگراین سندیکا منجمله رضا شهابی همچنان درشرایط غیرانسانی در زندان هستند. علی نجاتی رئیس سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه بخاطرفعالیتهایش پس ازتحمل 6 ماه زندان از کار اخراج شد و هم اکنون نیز بخاطر سکته قلبی بستری است. رژیم اسلامی و سران جنایتکارش که بخوبی از نفرت و خشم عمیق عموم مردم زحمتکش ایران/خاورمیانه وجهان نسبت به کلیت نظام ارتجاعی ولایت فقیه آگاه هستند برای نجات خویش از سرنگونی و بحران همچنان به تشدید سیاست رعب وفضای پلیسی نظامی جامعه، اعدام و دستگیری فعالین کارگری ومخالفین سیاسی به بهانه "اقدام علیه امنیت ملی"و"تبلیغ علیه نظام" ادامه میدهد. علیرغم اعتراضات گسترده جهانی به نقض مداوم حقوق بشر، قوانین تبعیض آمیز علیه زنان، پناهندگان/مهاجرین افغانی و اقلیتهای ملی/مذهبی، سنگسار و قصاص و قطع اعضای بدن، شکنجه، تجاوز، شلاق و اعدامهای خیابانی همچنان ادامه دارند.
کارگران و مردم ستمدیده ایران در شرایط تاریخی حساسی هستند که هرلحظه وقوع یک قیام عمومی -همچون مصر وتونس- میتواند بساط این رژیم ارتجاعی وسرکوبگر را درهم بشکند. با این وجود درسهای انقلاب 57 از یادمان نرود. درسایه تجربیات سخت گذشته است که طبقه کارگرایران، با اتحاد خویش و همبستگی جهانی، میتواند و باید که نقش پیشرو و رهبری خویش را در متن انقلاب آینده ایران رقم زند و برابری،آزادی و دمکراسی واقعی را برقرارکند. پیروزی نهائی درمنطقه، ایران وجهان، با توجه به تاریخ انقلابات اجتماعی گذشته، در گرو حضور بالنده و نقش سرنوشت ساز و تاریخی پرولتاریای متحد در هدایت و سازماندهی جنبشهای اجتماعی و رهبری مبارزات طبقاتی علیه نظم سرمایه داری موجود و درنهایت برقراری جامعه ای برابر و آزاد است. زنده باد اول ماه می، پیروز باد رزم متحد و پولادین طبقه کارگر جهان و دنیایی نوین و فارغ از ستم واستثمار سرمایه داران!
زنده باد سوسیالیسم و همبستگی جهانی طبقه کارگر!
کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی آزاد باید گردند!
سرنگون باد رژیم ارتجاعی و سرمایه داری جمهوری اسلامی!
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور
nhkommittehamahangi@gmail.com
کانون همبستگی کارگران ایران و کانادا
كميته همبستگى با جنبش كارگرى ايران- استراليا
- کمیته دفاع از کارگران ایران – نروژ
- همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه
-
کانون همبستگی با کارگران ایران – فرانکفورت و حومه
- کانون همبستگی با جنبش کارگری ایران – هانوفر
- کمیته همبستگی کارگران ایران و سوئد
- کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ
- انجمن کارگری جمال چراغ ویسی
شبکه همبستگی کارگری
کمیته حمایت از کارگران ایران تورنتو کانادا
toronto_committee@yahoo.ca
کانون همبستگی با کارگران در ایران – ایالت نورد راین وستفالن (آلمان)
کانون همبستگی با کارگران در ایران – ایالت نورد راین وستفالن (آلمان)
کمیته همبستگی کارگران ایران و ترکیه
leftalliance@yahoo.com
leftalliance@yahoo.com
- اتحاد چپ ایرانیان - واشنگتن
اتحاد چپ ایرانیان – لوس آنجلس
اتحاد چپ ایرانیان – شیکاگو
اتحاد چپ ایرانیان – تورنتو
اتحاد چپ ایرانیان – مونترال
اتحاد چپ ایرانیان – لوس آنجلس
اتحاد چپ ایرانیان – شیکاگو
اتحاد چپ ایرانیان – تورنتو
اتحاد چپ ایرانیان – مونترال
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر