گزارش خوانندگان؛ ادامه ناآرامی ها در شهرستان لار
اعتصاب عمومي در شهر لار وارد ششمين روز متوالي خود شد.امروز شنبه تظاهرات و درگيري شديد در شهر لار در حال انجام است مردم با شعار« مرگ بر دولت مردم فريب »و« ميکشم ميکشم ان که برادرم کشت » به مقابله با نيروهاي دولتی مشغولند.اين در حالي است که دستور تير اندازي مستقيم به مردم صادر شده و نيروهاي دولتي از ورود کاميون هاي مواد غذايي به شهر جلوگيري مي کنند.هر لحظه بر تعداد نيروهاي ضد شورش اعزامي از مرکز استان به اين شهرستان اضافه مي شود ولي دولت تا به حال موفق به کنترل اين شهر نشده است .شهر يکپارچه متشنج وغير قابل کنترل شده است.مردم خشمگين به مامورين اعزامي از تهران اعلام کرده اند يکقدم از خواسته هاي خود عقب نخواهند نشست
پایان نود وسومین نشست سالانه ilo تجمع اعتراضی فعالین کارگری – سیاسی ایرانی درشهرژنو
علی مبارکی
خرداد ١٣٨٤- جون ٢٠٠٥
--------------------------------------------------------------------------------
سایت اتحاد چپ کارگری
گزارش هیات مدیره سازمان جهانی کارiloجمعه 17 ژوئن 2005 انتشاریافت و همانطورکه انتظار می رفت بجای اعتراف به نقض آشکارحقوق کارگران ایران تنها اشاراتی مبهم به حرکات کارگری ودادخواهی کارگران نموده است . همزمان با برگزاری نودوسومین نشست سالانه ی ilo روز14ژوئن 2005اما،در شهر ژنو- سوئیس، میدان Place des Nation مقابل مجموعه ی ساختمانی سازمان ملل قریب 150 نفرازفعالین کارگری و سیاسی یک تجمع اعتراضی با موفقیت برگزار نمودند.این حرکت اعتراضی درسطح وسیعی ازسوی فعالین کارگری درداخل و خارج ازکشور مورد حمایت گرفت.بهمین مناسبت
باعلی مبارکی کارگر پیشروتبعیدی مقیم سوئیس ویکی ازسازمانگران حرکت اعتراضی 14 ژوئن گفتگویی داشتیم
سایت اتحادچپ کارگری – ارزیابی تان ازاین حرکت متحد اعتراضی چیست ؟
علی مبارکی – امسال نودوسومین نشست سالانه ilo سازمان جهانی کار درشهرژنوبرگزارشد. ازیکماه قبل درفکرسازماندهی حرکتی بودیم که علیه تصمیمات سازمان جهانی کارو پذیرش هیات نماینده گی فرستاده گان رژیم جمهوری اسلامی بجای نماینده گان واقعی کارگران ایران اعتراض کنیم .با توجه به حرکت رو به رشد جنبش کارگری ایران و تحرکات سریع کارگران درداخل کشورزمینه ی مناسبی فراهم شده بود که ما کارگران تبعیدی نیزبتوانیم برای رساندن صدای اعتراض کارگران ایران درسطح نشست سالانه ی iloکه تصمیماتش برافکار عمومی موثر است دست به عمل بزنیم .ازاین روتصمیم گرفتیم با یک فراخوان عمومی اولین قدم را برای گسترش موج اعتراض برداریم
ما بعنوان، جمعی‌از کارگران پیشروتبعیدی، پیش ازاین بر سرافشاء ومحکوم کردن کشتارکارگران خاتون آباد وحرکت مشترک دراول ماه مه با اتحادبین المللی حمایت ازکارگران ایران همگام بودیم و اینبارهم هماهنگی ها راآغازکردیم وروابط بین المللی را حول حرکت اعتراضی 14 ژوئن فعال کردیم .قرارهای مشترک گذاشتیم و با جلب حمایت ها ازداخل و خارج ازکشور توان خودمان را دوچندان افزایش دادیم وتا آخروظایفی که بر عهده گرفته بودیم را به انجام رساندیم که خوشبختانه حرکت متحد وموفقی به انجام رسید
سوال- مطالبات و خواستهای مشخص حرکت اعتراضی 14 ژوئن کدام بودند؟
علی مبارکی – ازابتدا بررسی کردیم که حوادث سیاسی ایران مربوط به طبقه کارگراست . بنابراین علاوه بر خواستها و مطالبات کارگری روی محورهایی ازخواستهای عمومی جنبش سیاسی وضدرژیم اسلامی تاکیدکردیم.بویژه روی جنبش زنان کشورمان بالعموم و خواست زنان کارگردررشته های مختلف تولیدی وخدماتی متمرکزشدیم و هم چنین به خواست ملیتهای تحت ستم ایران توجه نمودیم و با مطرح کردن مسائل مربوط به آزادیهای سیاسی تلاش نمودیم شعارهای مناسب حرکت اعتراضی مان را تعیین کنیم . درزمینه ی مسائل خاص کارگری خواست هایی را تعیین کردیم که درراس حرکت اعتراضی قرارگرفت با توجه به مقاوله نامه های 87 و98 سازمان جهانی کار ما خواهان اجرای آنها در ایران شدیم . بعبارتی دیگر مطرح کردیم کارگران ایران ازحق برخورداری از تشکل مستقل کارگری محرومندو مبارزه کارگران برای ایجاد تشکل های مستقل کارگری بایستی مورد حمایت های بین المللی قرارگیرد
خواست اخراج هیات نماینده گی جمهوری اسلامی ازiloرامطرح کردیم .نماینده گان اعزامی امسال حسن صادقی و احمدپنجکی نه تنها نماینده ی کارگران نبوده ونیستند ومورد اعتماد کارگران هم نیستند بلکه دست شان به خون کارگران سندیکای شرکت واحد آلوده است، ما خواهان اخراج اینها و محاکمه شان بودیم
ما مطرح کردیم که جمهوری اسلامی ناقض حقوق کار است که با صدها دلیل وسند قابل اثبات است .ما خواهان محکوم کردن جمهوری اسلامی درنشست های بین المللی ilo بودیم .این خواستها را به زبانهای انگلیسی و فرانسه و فارسی منتشرکرده بودیم و برای جلب افکارعمومی به سندیکاها ونهادهای کارگری ارسال کرده بودیم و به سازمان جهانی کارهم تحویل دادیم
سوال – با توجه به مطالبات عمومی که مطرح کردید ترکیب ومیزان شرکت کنندگان درحرکت اعتراضی 14 ژوئن چگونه بود؟
علی مبارکی- ترکیب شرکت کنندگان وسیع وعمومی بود. ما ازهمه ی نهاد ها وسازمانها و تشکل ها ی پناهنده گی دعوت بعمل آورده بودیم که برای دعوت ازخواستهای جنبش کارگری همراه وهمگام باشیم .با اتحادیه های کارگری سوئیس و حزب کارگری چپ تماس گرفته بودیم . سازمانهای سیاسی و احزاب و تشکل های دمکراتیک اطلاعیه های پشتیبانی صادرکرده بودند وبا حضوربخشی ازفعالین کارگری ،سیاسی ، و دانشجویی وپناهنده گی درمحل تظاهرات شوروهیجان خاص یک حرکت اعتراضی پرانرژی و حق طلب فراهم آمده بود
سوال – نقش جوانان و زنان در این حرکت اعتراضی چه بود؟
زنان با روحیه ی مبارزه جویانه ازحرکت اعتراضی 14 ژوئن نه تنها حمایت کرده بودند بلکه در محل هم نقش چشمگیری داشتند متاسفانه طبق فرهنگ مردسالار نقش و قدرت زنان دست کم گرفته می شود .درحرکت عملی اما ما شاهد هستیم که زنان موقعیت طبقات فرودست را خوب درک می کنند و برای دفاع ازخواست آنان به خیابانها می آیندو درصف اول هم گام بر می دارند. جوانان هم که یا فرزندان کارگرها هستند یا خودشان درمحیط های کارگری هستند وقتی حرکتی واقعی شکل بگیرد به این درجه ازآگاهی رسیده اند که همگام شوند و متحد عمل کنند. درهرحال نبض حرکت 14 ژوئن درخیابانهای ژنودست زنان و جوانان بود ونمونه ی خوبی ازپیوند لایه های مختلف بر سر دفاع ازحقوق کارگری را به نمایش گذاردند
سوال – سازمانهای سیاسی چپ وکارگری ازملیت های دیگر در چه سطحی بود؟
علی مبارکی – در مورد جریانات سوئیسی قبلا توضیحاتی دادم . با احزاب و تشکل های کارگری ازملیتهای دیگرارتباطمان کم است . درروز14 ژوئن نماینده ای ازحزب م.ل..ترکیه درمحل آکسیون حضورداشت.و اعلام همبستگی کرد . همانطور که گفتم ارتباطات نزدیک ترووسیع تری وجود ندارد و شاید نیروهای چپ و کارگری بطورکلی در ایجاد این ارتباط ها و پیوندها تاکنون توجه ی لازم را نداشته اند.ولی این تجربه درس خوبی برای ما بود که بایستی روی ارتباطات بین المللی تمرکزکنیم
سوال – گرایشات متفاوتی که درحرکت اعتراضی 14 ژوئن حضورداشتند چشمگیرو فراگیربود. به نظرشما اینگونه حرکات چندگرایشی را برای دفاع ازمطالبات کارگری چگونه می توان ادامه داد؟
علی مبارکی .- قبل ازاینکه به تجربه ی مشخص 14 ژوئن برگردم بایستی اشاره کنم که تا به کنون اتحاد های مختلفی بین سازمانهای سیاسی شکل گرفته است که سعی کرده اند ازاین راه تجدید قوا کنند و با پتانسیل بهتری فعالیت نمایند.حرکت 14 ژوئن یک اتحاد عمل سازمانی نبود. برخی می خواستند مثل اتحاد عمل های سازمانی باآن برخورد کنند. من البته به اتحاد عمل های مقطعی در شرایطی باوردارم بدون اینکه وابستگی تشکیلاتی هم پیش بیاورد.گاهی سازمانهای سیاسی نمی توانند ازبالا اتحادی پایداررا سازمان دهند ووقتی نیروهای پایین دست به اتحادی می زنند اهرم های فشارهای تشکیلاتی وسیاسی به کارمیافتد و نقش بازی میکنند تا جایی که اتحاد های ابتکاری ازپایین را به سمت فروپاشی سوق می دهند .اما درحرکاتی مثل 14 ژوئن یا وقتی فعالین جنبش زنان یا دانشجویان حرکتی را سازمان می دهند میتوان عملا هم وارد اتحاد شد و به نتایجی هم رسید.این موفقیت نشان می دهد فعال واقعی کار راپیش می برد واتحاد را سازمان می دهد و نه اهرم های تشکیلاتی .در مورد14 ژوئن اول فکرتشکیل یک کمیته وجود داشت بعد دیدیم تشکیل کمیته حرکت ما را نه تنها تقویت نمی کند بلکه بدلایل گفته شده بالا، باعث پراکنده گی هم ممکن است شود . تصمیم گرفتیم قبل ازهر چیزفراخوان حرکت داده شود هر کس هم خواست ازحرکت پشتیبانی کند. بهمین ترتیب هم پیش رفتیم که همبستگی در عمل پیش رفت
سوال – یکی ازنکات مهم این حرکت مذاکره ی هیاتی ازجانب تظاهرکنندگان با نماینده گان ILO بود. سازمان جهانی کاردرحال برگزاری نشست سالانه پذیرفت که با هیاتی ازکارگران تبعیدی هم ملاقات کند فکرمی کند علت این مسئله چه بود؟
علی مبارکی – درجریان تدارک حرکت اعتراضی ما سعی کردیم با ارسال فراخوان اعتراض تماسهایی هم با سازمان جهانی کار داشته باشیم . ILOوقتی اطمینان یافت که حرکت اعتراضی انجام خواهد گرفت پیشنهاد دادند که همان روزکه تظاهرات برگزار می شود ساعت 2 بعد ازظهرمزاكره داشته باشیم . واقعیت اما این است که آنها ازحرکت 14 یونی وحشت داشتند و ازعواقب آن می ترسیدند . ما روزحرکت متوجه شدیم تمام تدابیر امنیتی را اندیشه بودند .حتی محل تظاهرات را هم در جایی و در فاصله ای قرار دادند که مباداتعرضی فیزیکی پیش آید.ما مطرح کرده بودیم خواهان حضوردرسالن نشست سالانه هستیم تا نماینده گان جمهوری اسلامی را افشاءکنیم ولی سرانجام مذاکره ی ما دردفتری انجام گرفت .البته همین که پذیرفتند مذاکره کنند نشان ازدرجه ای ازعقب نشینی شان بود.ما ازقبل بررسی کرده بودیم و تشخیص داده بودیم که 14 یونی بهترین زمان انجام حرکت است . هیات مذاکره کننده هم مشخص شده بود که یداله خسروشاهی ، من و سه تن‌ازدوستان مترجم بودیم . اسناد ومدارک هم دوستانی کارکرده بودند وآماده شده بود. برای ما روشن بود ILO ازطرفی مذاکره می کند و ازطرفی هم قصدآرام کردن ما را دارد. با این آگاهی بازهم من خوشحالم که سازمان جهانی کارمذاکره را پذیرفت
سوال – با توجه به اینکه خبرگزاری ایلنا اعلام کرده بود که جمهوری اسلامی درلیست ناقض حقوق کار قرارندارد فکرمی کنید آیا انتشار چنین خبری راه انداختن جنگ روانی نبود؟
علی مبارکی – اتفاقا درمذاکره ما با آنها‌اين‌‌سوال‌رامطرح کردیم، وبه نماینده گان گفتیم ؛ شما مطرح کرده اید، نتایج نشست سالانه روزجمعه 16 ژوئن اعلام می شود. چگونه است که خبرگزاری ایلنا چند روززودترچنین خبری را منتشر می کند؟ با توجه به اینکه دبیرکل سازمان جهانی کارامسال به ایران رفته بوده است و با نماینده گانی هم بقول خودش مذاکراتی داشته است وبایستی ازمسائل و ستم هایی که به کارگران ایران روا داشته می شود خبردارباشد؟ شما چرا دست به تبرئه جمهوری اسلامی زدید؟ آنها بشدت این مسئله را ردکردندوگفتند: "چنین خبری صحت ندارد". من همانجا مطرح کردم در خبرگزاری های رسمی خبر پخش شده و من خودم دررادیو فردا شنیدم .گفتند ما پرونده های ایران را آماده کرده ایم وقرار است به آنها بپردازیم .ما همچنین گفتیم شما درباره ی کشتارکارگران خاتون آباد و حمله ودستگیری کارگران سقزتا بحال درجریان قرارگرفته اید و فدراسیون اتحادیه های آزاد کارگری جهان برای شما نوشتند شما چرا هیچ عکس العملی نشان ندادید؟ گفتند که؛ "اتفاقا این دوپرونده را گذاشته ایم دستور کارمان که امسال مطرح نمایم" .این جواب آنها بود.اینکه چرا ایلنا خبررا قبل از14 ژوئن مطرح کرد، ما ارزیابی مان این است که قصد دلسرد کردن کارگران را ازاعتراض داشتند
سوال - شما با کدام مقام مذاکره داشتید؟
علی مبارکی – ما با خانم کورتیس مسئول امورسندیکایی سازمان جهانی کارملاقات کردیم ویکی ازهمکاران با تجربه ایشان هم حضورداشت ومعرفی اش کرد که ایشان مسئول پیگیری ومطرح کردن پرونده ها هستند. ما یک پوشه ی مطبوعاتی تهیه کرده بودیم و تمام نامه ها را اعم نامه ی سازمانهای سیاسی ، نامه های کارگران ایران خودرو، نامه های کمیته های پیگیری ، کمیته هماهنگی وسنديكاي شركت واحدو هرچیزکه فکربکنید را در50-60 صفحه اسناد؛ جمع کرده بودیم و تحویل دادیم که امیدواریم روی تصمیمات آنها تاثیرگذارباشد.ما توهمی نداریم به سازمان جهانی کارکه گویا معجزه ای انجام می دهند ولی این روشن است که آنها باید متوجه باشند که کارگران ایران تشکل مستقل وآزاد ندارند و نماینده گان رژیم ایران، مورد حمایت کارگران ایران نیستند و iloبایستی به اعتراض وسیع کارگران ایران رسیده گی نمایند
موج جدید بیکاری در راه است
مهر نوشت: در حالی که آخرین نرخ بیکاری اعلام شده عدد 11.1 درصد در پاییز 88 را نشان می دهد، پیش بینی‌ها از افزایش این نرخ به 15 درصد تا سال 92 و با متولدین دهه 60 به بازار کار حکایت دارد
بررسی روند بیکاری در کشور طی دوره زمانی سالهای 85 تا 75 نشان می دهد که با توجه به وجود 1 میلیون و 184 هزار نفر مرد بیکار معادل 8.5 درصد از افراد جامعه در سال 75، 271 هزار نفر نیز زن بیکار با نرخ بیکاری معادل 13.3 درصد بوده اند که در مقایسه با سال 85، تعداد مردان بیکار به 2 میلیون و 145 هزار نفر با نرخ بیکاری 10.8 درصد رسیده است و زنان نیز در سال 85 با 847 هزار نفر بیکار، 23.3 درصد نرخ بیکاری داشته اند
بررسی روند نرخ بیکاری در سالهای گذشته نیز نشان می دهد که نرخ بیکاری سال 85 از 11.1 به 10.5 درصد در سال 86 کاهش یافت، در سال 87 نیز نرخ بیکاری فقط با 1 دهم درصد نسبت به 86 به 10.4 درصد رسید. در سالجاری نیز روند نرخ بیکاری سیر صعودی به خود گرفت و از 11.1 بهار 88 به 11.3 درصد در تابستان و پاییز 88 رسیده است
افزایش 5 میلیون شاغل مرد در 10 سال
بر اساس این گزارش، در سال 75 جمعیت شاغل مرد کشور 12 میلیون و 806 هزار نفر در مقابل 1 میلیون و 765 هزار نفر زن بوده است که نسبت اشتغال مردان به زنان در سال مورد بررسی 55.6 به 7.9 درصد بوده است. در سال 85، 17 میلیون و 695 هزار نفر مرد در مقابل 2 میلیون و 781 هزار نفر زن شاغل بوده اند که نسبت اشتغال دو گروه در این سال 58.5 به 9.5 بوده است.
اظهار نگرانی مرکز آمار از ورود متولدین دهه 60 به بازار کار و جمعیت 9 میلیون نفری آنان باعث شده است که پیش بینی شود کشور در سالهای آینده باید پذیرای 1 میلیون و 900 هزار نفر بیکار جدید باشد که این تعداد در سالهای اخیر بی سابقه است. با افزایش تعداد شاغلین از 25 میلیون نفر فعلی به 27 میلیون و 700 هزار نفر در سال 92 پیش بینی شده که نرخ بیکاری نیز به 15 درصد افزایش می یابد
سهم پررنگ صنعت، کشاورزی و خدمات از اشتغال
همچنین بررسی روند تغییرات سهم اشتغال در بخش های مختلف اقتصادی نیز نشان می دهد در سال 75 معادل 23.92 درصد مردان در بخش کشاورزی فعال بوده اند که زنان در این بخش 16.68 درصد سهم داشته اند. 30.17 درصد مردان و 34.5 درصد زنان نیز در سال 75 در بخش صنعت اشتغال داشتند. سهم مردان در سال 75 از اشتغال در خدمات 44.31 درصد و سهم زنان 45.86 درصد بوده است
مقایسه سال 85 با سال 75 نیز نشان می دهد که 18.56 درصد مردان و 14.46 درصد زنان در سال 85 شاغل بخش کشاورزی بوده اند. به همین ترتیب 32.75 درصد مردان در سال مورد بررسی به همراه 25.11 درصد زنان نیز در صنعت فعال بودند. مردان در سال 85، 46.58 درصد خدمات و زنان نیز 56.26 درصد این بخش را در اختیار داشتند.
کاهش مردان شاغل متاهل
78.4 درصد مردان و 79.9 درصد زنان شاغل در سال 75 باسواد بودند که این نسبت در سال 85، 87.8 درصد مردان و 87.7 درصد زنان شده است. 78.2 درصد مردان شاغل در سال 75 متاهل بوده اند که در سال 85 به 75.8 درصد کاهش یافته است. همچنین 61.1 درصد زنان شاغل در سال 75 متاهل بوده اند که در سال 85 این درصد به 61.7 درصد افزایش یافت
برتری زنان شاغل تحصیلکرده نسبت به مردان
در سال 75 رشد مشاغل مشمول دستمزد زنانه نسبت به سال ماقبل از آن 6.2 درصد رشد کرد که این نسبت برای مردان 2.4 درصد بوده است. در سال 85، 5.5 درصد مشاغل جدیدی که مشمول دستمزد شده است برای زنان نسبت به سال ماقبل از آن افزایش یافت که این نسبت برای مردان 3.2 درصد رشد را نسبت به سال قبل از آن نشان می ده
روند کیفیت اشتغال بین زنان و مردان در سال 75 نیز نشان می دهد که دراین سال 27.5 درصد زنان شاغل دارای تحصیلات عالیه بوده اند که این درصد در سال 85 به 36.7 رسید. 10.1 درصد مردان در سال 75 تحصیلات عالیه داشته اند که این درصد در سال 85 برای جمعیت مردان شاغل به عدد 13 رسیده است
يورش نيروی انتظامی به تجمع کارگران کارخانه آونگان اراک
روز گذشته (پنج شنبه) کارگران کارخانه آونگان اراک به دليل عدم دريافت 8 ماه حقوق و دستمزد در مقابل فرمانداری تجمع کرده و سپس در خيابانهای اصلی شهر به راهپيمايی پرداختند
اين کارگران بی حقوق شده مدتهاست که صدای خود را بلند کرده اند اما مديران کارخانه حاضر به پاسخگويی به آنها نيستند. در روزهای گذشته نيروهای سرکوبگر بارها به اين کارگران حمله کرده و با ضرب و شتم اقدام به پراکنده کردن آنان نموده اند. روز چهارشنبه هنگاميکه کارگران معترض با شعار دادن عليه دولت خواستار رسيدگی به وضعيت خود بودند، از سوی نيروی انتظامی مورد يورش واقع شدند. در اين روز ده ها کارگر بازداشت و عده بسياری از آنها توسط نيروهای سرکوبگر مورد ضرب و شتم شديد قرار گرفته و زخمی شدند
کارخانه آونگان که در آن بيش از هزار کارگر اشتغال داشتند، به دليل سياستهای ضد ملی دولت احمدی نژاد به بخش خصوصی واگذار شد. مالکان جديد کارخانه نيمی از کارگران را اخراج کرده و از پرداخت حقوق و دستمزد کارگران باقيمانده نيز سر باز می زنند. اين درحالی است که اين کارخانه از کارخانه های سود ده اراک بوده و توليدات آن صادر نيز می شده است. اکنون کارگرانی که نيازمند نان شب خود و خانواده شان هستند با تجمع پی در پی و سر دادن شعار زير ضرب و شتم نيروهای سرکوبگر حاضر به عقب نشينی نيستند و حق و حقوق انسانی خود را طلب می کنند. يکی از کارگران اين کارخانه با چشمان گريان به خبرنگاران گفت: “هشت ماه است گرسنه ايم، ديگری نمی توانيم با دست خالی به خانه برويم. فرياد ما را به گوش جهانيان برسانيد، بگذاريد دنيا بداند ما در اين حکومت اسلامی چه می کشيم
کارگر ديگری می گويد: “ای مرگ بر اين دولت! ای مرگ بر اين حکومت! سوال اينجاست در حکومتی که خصوصی شدن راهی برای بخشش اموال عمومی به سپاه و بسيج است و چيزی جز بر باد دادن بيت المال نيست، اجرايی شدن اين قانون که سبب بيکاری هزاران کارگر و گرسنگی آنها شده است چه لزومی دارد؟ آيا اين غارت اموال مردم نيست؟”
کارگران آونگان تصميم دارند تا رسيدن به حقوق حقه خود همچنان به اعتراض ادامه دهند. راهپيمايی ديروز کارگران در سطح شهر و راهبندان خيابانهای اصلی باعث شد تا توجه مردم به آنها جلب شده و همبستگی آنان را برانگيزد
اين درحالی است که اکثر کارخانه های معتبر کشور به دليل سياستها اقتصادی ضد ملی دولت احمد نژاد با مشکل روبرو شده اند. طبق خبرهای منتشر شده توسط منابع رژيم، در استان آذربايجان غربی 95 درصد واحدهای توليدی در آستانه تعطيلی قرار دارند. 75 درصد واحدهای چرمشهر تبريز تعطيل شده اند. کارخانه چينی البرز و واگن سازی زرند تعطيل شده اند. سرنوشت اکثر کارخانه های توليدی اينگونه است و تعداد زيادی به ورشکستگی کشانده شده اند. از يک طرف واگذاری کارخانه ها به بسيج و سپاه و از سوی ديگر آقازاده ها و افراد وابسته به نهادهای نظامی � امنيتی و پايوران رژيم با واردات بی رويه بنجلهای چيني، کمر به نابودی صنايع کشور بسته اند. نتيجه اين خيانتها چيزی جز بيکاری کارگران و رانده شدن آنان به صف لشگر گرسنگان نيست؛ چيزی که دولت احمدی نژاد با اقتصاد صدقه ای برای نشان دادن گشاده دستی خود به آنان نياز دارد
اتحادیه اروپا خواهان توقف اعدامها در ایران شد
سایت خبری راه کارگر : اتحادیه اروپا با صدور بیانیه ای از حکومت اسلامی خواست تا هر چه سریع تر احکام اعدام را لغو کند. به گزارش بی بی سی کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی و امنیتی اتحادیه اروپا در این بیانیهکه روز جمعه صادر شده گفت مقام های ایران روز دوم فوریه اعلام کردند نه نفر در دادگاه های دسته جمعی اخیر به جرایمی از جمله محاربه با خدا محکوم و بزودی اعدام می کنند.وی افزود این اظهارات بخشی از روند نگران کننده ارعاب معترضین و مخالفین است. او همچنین اظهار داشت : اتحادیه اروپا با مجازات اعدام تحت هر شرایطی مخالف است و از ایران می خواهد اعدام ها را به سرعت به حال تعلیق در آورد. در این بیانیه شدیدا از ضدور احکام اعدام اظهار نگرانی شده و بر “احترام به حداقل معیارها” از جمله حق محاکمه عادانه و درخواست عفو بر طبق قوانین و تعهدات بین المللی تاکیده شده است . این گزارش می افزاید :حکومت ایران هفته پیش محمد علی زمانی و آرش رحمانی پور را که در دادگاه های بعد از انتخابات محاکمه و به اعدام محکوم شده بودند، در زندان اوین اعدام کرد
خوانندگان؛ نگرانی هموطنان از اعدام تعدادی از بازداشت شدگان
ميدان انقلاب شلوغ هم اكنون شلوغ است . دارند سكو با داربست و چوب ميسازن
نيروهاي امنيتي مستقر شدند . لطفا اطلاع رساني كنيد
يكي دو نفر گفتند قراره مراسم اعدام كسايي كه بهشون ميگن محارب رو اجرا كنند . لطفا كوتاهي نكنيد و به مردم بگيد برن اونجا و مانع اعدام اين افراد شوند
ممكنه دير بشه
هشدار؛ احتمال اعدام چند از بازداشت شدگان در ساعات آینده
کانون همبستگی هانوفر: بر اساس اطلاعات رسیده از ایران قرار شده است ظرف امروز و فردا 9 نفری را که به اعدام محکوم کردند درمیدان انقلاب به دار بیاویزند لطفا در این زمینه اطلاع رسانی کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر