مبارزه و همبستگی کارگری را شدت بخشیم

اکونوميست:دولت فروش رنگ سبزرا زير نظر گرفته/مسير سياسی دانشجويان زيرزمينی ميشود

اکونوميست: دانشجويان شورشی زير زمينی می شوند دانشگاه تهران شاهد برخورد خونين ماموران با دانشجويان بوده است هفته نامه اکونوميست چاپ لندن در شماره 11 ژوئيه مطلبی را به پيش بينی روند تحولات سياسی ايران در پی نا آرامی های اخير اختصاص داده است. اين گزارش با عنوان "دانشجويان شورشی ايران زير زمينی می شوند" چاپ شده و در آن آمده است که اگرچه در ظاهر امر، وضعيت در ايران به شرايط عادی باز می گردد، اما ممکن است اوضاع در زير زمين متفاوت باشد. اين نشريه می نويسد که با وجود تجديد سرکوب دانشجويان توسط نيروهای امنيتي، آنان در جستجوی راه های هوشمندانه ای برای ادامه تلاش در راه دسترسی به دموکراسی هستند اما چنين اقدامی مستلزم مبارزه ای سخت است زيرا دولت تقريبا تمامی روزنامه نگاران خارجي، به استثنای معدود خبرنگاران آژانس های خبري، را از ايران اخراج کرده، وبسايت هايی مانند بی بی سی و فيس بوک را مسدود کرده و سيستم مبادله پيامک گاه در دسترس است و گاه نيست با اين هدف که مجاری ارتباطی قطع شود. اکونوميست می افزايد که دولت گاه به گاه تعطيل عمومی اعلام می کند و به مردم می گويند تا به دليل خطرات ناشی از آلودگی هوا، به خيابان ها نيايند، لباس شخصی های دولتی رهگذران، به خصوص جوانان را در چهار راه ها متوقف و آنان را تفتيش و برگه هويتشان را بازبينی می کنند، ارتباط بين تهران و ساير شهرهای اين کشور با اختلال مواجه است و گفته می شود دهها تن از دانشجويان در شهر اصفهان بازداشت شده اند. در ادامه اين مطلب آمده که دولت، دانشگاه تهران را، که محل آغاز انقلاب سال 1979 (1357) بود، بسته و ماه گذشته اين محل شاهد برخورد خونين پليس با دانشجويان بود و در حال حاضر هم، ماموران امنيتی با چهره هايی مانند سنگ در برابر در ورودی دانشگاه قراول می دهند و به درهای ديگر دانشگاه هم قفل زده اند و تنها به معدود معلمان و استادان مورد علاقه مقامات اجازه ورود و خروج داده می شود. اکونوميست می نويسد که امتحانات نهايی دانشگاه تهران تا پائيز به تعويق افتاده و ديوار نوشته های حمايت از مير حسين موسوي، نامزد معترض انتخابات، از ديوار ها پاک شده و جای آن را يک نقاشی سفارشی دولت شامل تصوير مجسمه آزادی گرفته که به سوی زنان و کودکان بی پناه سنگ پرتاب می کند، و البته درهای ساير مراکز علمی تهران، مانند دانشگاه امير کبير و شريف هم قفل شده است. دانشجويان در مسير جنبش زير زمينی اين هفته نامه می افزايد که بسياری از دانشجويان معتقدند که همه چيز از دست رفته و به نقل از يک دانشجوی دانشگاه شهيد بهشتی می نويسد "اول کار، عصبانی بودم، بعد سرخورده شدم و حالا فقط احساس تهی بودن می کنم" و يکی از فارغ التحصيلان تازه دانشگاه شريف هم گفته است که او و همکلاسی هايش اميدشان را از دست داده اند. به نوشته اکونوميست، بدتر از همه اينکه نوعی رعب روانی است که فضا را پر کرده و از آنجا که شمار قابل توجهی از دانشجويان به عنوان پاداش خدمت در بسيج به دانشگاه راه يافته اند، محيط دانشگاهی پر از خبرچين های رژيم است و به همين دليل، دانشجويان از گفتگو با خارجيان هراس دارند و بعضی حتی از نگاه کردن به آنان هم بيم دارند. در ادامه اين گزارش آمده است که دولت هم با تهديد به توسل به استفاده از تهاجم مرگبار در مقياس گسترده، بر اعصاب جوانان اثر گذاشته و مقامات هم اذعان کرده اند که تا کنون ده تا بيست نفر را کشته اند و به گفته مبارزان حقوق بشر، در سراسر ايران، بيش از دو هزار نفر، از جمله صدها تن از افراد سرشناس نزديک به ميرحسين موسوي، محمد خاتمی و اکبر رفسنجاني، که در برابر محمود احمدی نژاد و مرشد او، آيت الله علی خامنه اي، مقاومت می کنند، به زندان انداخته اند. اکونوميست می نويسد که در اين شرايط، حرکت سياسی دانشجويان به تدريج زيرزمينی می شود و گروهی از معترضان که در صدد هستند اين مشعل را همچنان فروزان نگاه دارند، يادآور می شوند که انقلابيون سال 1979 هم تا زمان سقوط شاه، کمابيش به مدت يک سال به مقابله با نيروهای دولتی و درگيری های پراکنده ادامه دادند. اين هفته نامه گزارش می کند که اين روزها، معترضان روی اسکناس ها شعارهای ضد حکومتی می نويسند و شبها، رنگ سبز بر سطح خيابان می پاشند و از آنجا که ماموران دولتی فروش اين رنگ را زير نظر دارند، معترضان با مخلوط کردن رنگ های آبی و زرد، رنگ سبز می سازند. اکونوميست می نويسد که اينگونه فعاليت ها تا کنون ضربه قابل توجهی وارد نساخته و به ظاهر، زندگی روزمره در تهران به حالت عادی باز می گردد اما در زير اين سطح ظاهري، بازی موش و گربه جريان دارد، دولت همچنان نسبت به از سر گيری تظاهرات بيمناک است و فرا رسيدن چهلمين روز قتل ندا آقا سلطان، نماد مبارزات اخير، می تواند بهانه خوبی برای چنين تظاهراتی باشد. اين هفته نامه می افزايد که در تهران هنوز هم ايميل هايی حاوی دعوت به تظاهرات رد و بدل می شود و اگرچه اعتراضات خيابانی کاهش يافته، اما تمام نشده و جو ايران، برای دانشجويان و ساير شهروندان، جو "صبر و انتظار" است